Bloeiende narcissen. Gele kuikentjes met rode snaveltjes en zwarte kraaloogjes tussen de met kakelverse eieren gevulde eierdopjes tijdens het Paasontbijt. Feestelijke gezangen in de kerk… Dat zijn mijn herinneringen aan de Paasfeesten uit mijn jeugd.
Aan eieren zoeken deden we niet. Maar een ‘eierboom’ maken kon weer wel. De eieren beschilderden we en de inhoud werd er uitgezogen. De kleurrijke eieren hingen we op aan de takken van de forsythia die we in een vaas hadden gezet.
De opstanding van Jezus was als kind moeilijk te begrijpen. Eén ding was duidelijk: alleen Jezus kon dat, want de grafsteen van mijn oma op de begraafplaats in Rotterdam bleef ook na Pasen onberoerd.
Nu ben ik volwassen, maar de opstanding uit de dood is voor mij nog altijd niet te begrijpen. Kerst is wat dat betreft logischer. Je verwacht iets, namelijk de geboorte van een kind. Het moment van de geboorte kun je uitrekenen; als alles goed gaat is de kleine er na negen maanden. Pasen is onverwacht. Dat de dood niet het laatste woord heeft, drong ook maar moeilijk door bij de leerlingen van Jezus. Het is niet te vatten, maar wel buitengewoon mooi. Want als we delen in Zijn lijden, dan delen we ook in Zijn opstanding.
Daarom mag met Pasen het nieuwe leven uitbundig worden gevierd en dat deed de natuur dan ook tijdens Paasdagen. Daarom wat foto’s van knoppen en bloemen. Ook de natuur begint weer opnieuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten