Stefanie,
zo in de Kersttijd komt die vraag weer bij me boven. Die Jezus, waar jij in gelooft, heeft
prachtige dingen gedaan. Een sociaal bewogen figuur. Zijn idealen zijn echter
onhaalbaar. Want na 2000 jaar is het nog steeds een bende op deze wereld. En de
aanhangers van Jezus, de christenen, hebben nou niet bepaald het goede
voorbeeld gegeven. Tijdens diverse momenten in de geschiedenis hebben ze elkaar
te vuur en te zwaard bestreden. Denk maar aan de inquisitie,
heksenverbrandingen en zo kan ik nog wel even door gaan.
Lieve
pa. Jezus was inderdaad sociaal zeer bewogen. Maar als je Hem verengd tot
alleen maar een idealist, dan doe je Hem toch tekort. Hij heeft de relatiebreuk
tussen God en mens hersteld.
Prima,
maar waarom merken we daar dan niks van? Was het maar zo dat alle christenen
harmonieuze en vredelievende mensen waren. Kijk, dan was het duidelijk.
Helaas
is dat niet het geval en dat is nou juist de reden van de komst van Jezus op
aarde. Wij zijn allemaal gebroken, pa. Allemaal, ik ook. Ik ben echt niet beter.
Christenen zijn geen betere en harmonieuzere mensen. Een soort engelenvolkje,
altijd blij, blij, blij. Wij zijn niet beter, wel beter af, omdat we Jezus
kennen. En omdat ik weet dat ik het zelf niet kan en dus Jezus nodig heb.
Dat
vind ik dus zo zwak. Dat we een hogere macht nodig hebben. We moeten het zelf
doen, Stefanie.
Dat
heeft veel opgeleverd, zeg. Een grote bende op deze wereld, je zei het net
zelf.
Zucht.
Dit
soort gesprekken tussen ons duurt eigenlijk al 15 jaar, papa. Inmiddels ben je
dik in de zeventig. Nog altijd hang je dat humanistische wereldbeeld aan. Daar
is op zich niks mis mee, maar er ontbreekt iets essentieels aan. Erken dat je
het niet zelf kunt. Kunnen wij de planten laten groeien? Kun jij orkanen
wegblazen? De sneeuw terug naar boven sturen? Kunnen wij de dood ontlopen?
Je
weet dat mama ook niet geloofde. Totdat ze, tijdens de laatste dagen van haar leven, die crucifix
naast haar bed had staan. Haar aanvankelijke angst voor de dood, verdween.
Telkens
zoek je maar weer redenen op om niet te hoeven geloven. Maar, je hoeft alleen
maar... Zeg gewoon tegen God: "Ik begrijp U niet, toch wil ik bij U horen."
Ik
bedoel...
Is
dat nou zo moeilijk?
Stefanie
toch, niet te emotioneel hoor. Weet je, het laat me niet los. Inderdaad, er zijn heel veel dingen waar we
niets aan kunnen doen. Ik noem dat het lot, jij noemt het God.
God
heeft een gezicht. Het lot niet.
We
moeten hier beslist nog eens over door praten.
Oké,
dat is beloofd.