Ik heb regelmatig last van “kind-dromen”. Dan blijken Nicolien en ik ineens toch een baby te hebben. Het is altijd volstrekt onnavolgbaar waar het kleintje vandaan komt. Zwangerschap is er nooit aan voorafgegaan.
Vroeger, toen ik nog single was, droomde ik regelmatig dat ik een vriendin had. Die wens is in vervulling gegaan – ik ben inmiddels getrouwd – maar het hebben van kinderen zal wel altijd een onvervuld verlangen blijven. Een rouwen om iets dat er nooit is geweest.
Ook in Bijbelse tijden was het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend. Sara lachte schamper toen zij op hoge leeftijd te horen kreeg dat ze nog zwanger zou raken. Simson en Samuël: ze kwamen er niet zomaar. En natuurlijk is ook de geboorte van Jezus verre van gebruikelijk te noemen.
Zwangerschap gaat lang niet altijd over rozen. Martine, de zus van Nicolien, heeft twee dochtertjes, maar ze heeft ook ervaring met een miskraam en een doodgeboren kindje. Stefanie, de beste vriendin van Nicolien, heeft in totaal vier baby’s op de wereld gezet, waarvan er een al na een dag stierf. De wand tussen vreugde en pijn is soms akelig dun.
Gelukkig passen we regelmatig op Liesbeth en Willemijn, de kinderen van Thijs en Martine en we maken soms leuke uitstapjes met Kirsten, Bram en Coen, de kids van Hans en Stefanie uit Amstelveen. Dieren zijn een dankbare attractie. Of het nu een vervaarlijke Schotse hooglander is uit het Amsterdamse Bos, of een pauw die met zijn veren staat te pronken in het vogelparkje bij ons in de stad.