Totaal aantal pageviews

dinsdag 24 mei 2016

Fotorolletjes en correctievloeistof

Dames en heren, in dit museum hebben we ook wat voorwerpen uit het laatste gedeelte van het Tweede Millennium.
 
 
Zo zien wij een tweetal fotorolletjes. Vroeger moest je namelijk een opgerold filmpje in je fotocamera stoppen wilde je überhaupt foto’s kunnen maken. Zo had je rolletjes van 24 en rolletjes van 36. Had je bijvoorbeeld 36 foto’s gemaakt, moest je het rolletje eruit halen en er een nieuw in doen. Je kon dus niet achteloos er maar wat op los knippen, want ja, elke foto kostte geld. Afdrukken op papier was de enige manier om te bekijken of de foto gelukt was. En je betaalde elke afdruk. Fotozaken deden wel aan klantenbinding. Bijvoorbeeld twee afdrukken voor de prijs van één. Zat je ineens opgescheept met stapels dubbele foto’s. Of je kreeg bij elk afgedrukt rolletje, er eentje gratis erbij. Dus na een vakantie van drie keer 36 plus één keer 24, had je ineens vier gratis rolletjes erbij. Wat moest je het hele jaar met zoveel filmpjes? Wachtte je er te lang mee, ging de kwaliteit verloren.
Deze twee filmpjes hebben de digitaliseringsgolf aan het begin van het Derde Millennium niet meer overleefd.
 

 
Ik wil u, dames en heren, nog wijzen op dat potje daar met die witte dop. Ook een voorwerp uit het laatste gedeelte van het Tweede Millennium. Officieel heet dat correctievloeistof, maar in de volksmond werd het witte goedje Tipp-Ex genoemd. Als je een tekst tikte met een typemachine, de mechanische voorganger van de tekstverwerker op je computer, dan kon je die foute letters bedekken met een laagje Tipp-Ex. Even op blazen en het spul was droog genoeg om er overheen te typen. Als je iets verkeerds geschreven had, kon dat ook. De meeste mensen hadden echter  niet het geduld om te wachten tot de vloeistof was opgedroogd en gingen er alvast  over heen schrijven, met een knoeiboel tot gevolg. Witte smurrie op je schrift, witte klieder op je pen. Harde korsten op je papier wanneer het licht ontvlambare spul dan eindelijk wel opgedroogd was.
 
Toen deed de computer zijn intrede. In die tijd ging het volgende mopje rond. Waaraan kun je zien dat er een Belg / oen / dom blondje / dwaze Hollander achter de computer heeft gezeten? Dan zit er Tipp-Ex op het beeldscherm…
 
Ach, die mop is inmiddels even gedateerd als de voor u getoonde museumstukken uit het einde van het Tweede Millennium.

donderdag 12 mei 2016

Het op een na mooiste meisje van de klas

Het mooiste meisje van de klas. Welke jongen droomde daar vroeger niet bij weg? Donkere lokken, sierlijke blonde krullen of de mysterieuze schoonheid van rood haar. Een aantrekkelijk slank lichaam. Telkens zochten je puberogen deze ontluikende schoonheid op.
 
Het probleem was natuurlijk dat jij niet de enige was die haar mooi vond. Je mannelijke klasgenoten vonden dat ook. Iedereen wilde met haar uit, iedereen wilde met haar zoenen.
 
Het meisje zelf had het allemaal allang door. Soms was ze arrogant. Niemand kon haar wat maken.
 

Ik moest er aan denken toen ik het Bijbelverhaal over Jacob las. Jacob had zijn broer en vader bedrogen en vluchtte naar ver weg. Naar oom Laban die een bloedmooie dochter had: Rachel. Jacob staat meteen in vuur en vlam voor haar. Begint haar meteen te zoenen... Ze blijkt dan wel een onbekend nichtje te zijn, zijzelf weet op dat moment totaal niet wie deze kerel is, want pas na de kus stelt hij zich voor.  
 
Jacob moet zeven jaar voor Laban werken. Als beloning mag hij met Rachel trouwen. Tijdens de huwelijksplechtigheid is de bruid gesluierd. De huwelijksnacht vindt in het stikke donker plaats. Ach, wat geeft het. Zeven jaar heeft hij naar haar gehunkerd en deze nacht zijn ze van elkaar.
 
De volgende dag worden ze laat wakker. Geen wonder. Het is al volop licht. Jacob richt zich op om zijn bruid wat beter te bekijken. Grote schrik. Niet Rachel ligt naast hem, maar haar oudere zus Lea.
 
Lea had geen glans in haar ogen. Minder knap? De oom wilde haar aan de man brengen. Eerst de oudste onder de pannen. Jacob is woest. Maar Laban stelt hem gerust. Over een week mag hij Rachel er bij nemen, mits hij nog eens zeven jaar voor hem gaat werken.
 
 
Rachel was ongetwijfeld het ‘mooiste meisje van de klas’. Was Lea dan lelijk? In oudere vertalingen staat ‘fletse ogen’. De NBV vermeldt ‘haar ogen hadden geen glas’. De Bijbel in Gewone Taal heeft het over ‘zachte ogen’ en eigenlijk is dat nog de beste vertaling uit het Hebreeuws. Wat is er mis met ‘zachte ogen’?
 
Lea was misschien geen beauty, maar mocht er beslist zijn.
 
Het op één na mooiste meisje van de klas.  
 

vrijdag 6 mei 2016

Wonen in een fantasie

Als kind dacht ik dat we zo rond het jaar 2000 niet meer in traditionele huizen woonden, maar in kubusvormige appartementen of bolwoningen. In werkelijkheid bestaan onze nieuwbouwwijken hoofdzakelijk uit de bekende blokken met dakjes.
Zo nu en dan komt de fantasie aan de macht. Omstreeks de vorige eeuwwisseling kwam de jugendstil op: de natuur was de grote inspiratiebron. Ook in Wenen vind je daar mooie voorbeelden van. Krullerige balkonhekken, gevelschilderingen die bladeren en aardbeien voorstellen.
 

Toen Friedensreich Hundertwasser (1928 – 2000) werd geboren was die jugendstil-beweging allang weer voorbij; fantasie is echter van alle tijden. Hundertwasser protesteerde tegen de rechte functionele lijnen en vlakken en halverwege de jaren ’80 van de vorige eeuw realiseerde hij een fantastisch woonblok, even buiten de Ring van Wenen: het Hundertwasserhaus.
Als je toch in Wenen bent, wil je dat beslist zien. Moeilijk zoeken is het niet, op een gegeven moment zie je drommen toeristen op straat staan. Daar is de schepping van Hundertwasser.
 

Weinig rechte lijnen, veel kleuren en versieringen van keramiek. Bomen en struiken groeien uit de gevels, de tuin mag overal zijn.
Je kunt het woonblok alleen van de buitenkant bekijken. Backpackers, gezinnen, ijsjes-likkende nieuwsgierigen, Japanners met selfiesticks… Je moet als bewoner van het beroemde appartementencomplex er wel tegen kunnen. Dagelijks menigten voor je huis, klikkende camera’s. Dat is de prijs die je betaald als je in de verbeelding leeft.
Wonen in een fantasie.