Zwoele
avonden op het strand. Terrasje, kaarsje, wijntje. Het uitnodigende blauw van
het zwembad. Een glimlach. Mooie rondingen verpakt in miniem, maar kleurrijk
textiel.
Vakantieliefdes.
Flirten met de plaatselijke bevolking is misschien net wat gecompliceerder,
maar tijdens groepsvakanties kan er natuurlijk wel wat moois opbloeien tussen
de deelnemers onderling, vooral als deze jong en single zijn.
Hoe was dat
eigenlijk bij Nicolien, of schoonzus Martine, zwager Tijs en...bij mij?
Nicolien:
Tijdens een groepsvakantie in Oostenrijk merkte ik al snel dat een jongen, Bart
heette hij, een oogje op mij had. Ik vond hem ook wel leuk, dus er bloeide wat
moois op in de Alpen. Na de vakantie spraken we natuurlijk met elkaar af. Hij
bleek niet al te ver van mij te wonen. Maar ja. Wat daar zo romantisch leek, was hier
helemaal verdwenen.
Martine: Ik
heb ook een vakantieverkering gehad. Die jongen kwam uit een dorpje bij
Middelburg, dus na de vakantie treinde ik regelmatig van Apeldoorn helemaal naar
Zeeland om met hem af te spreken. Hij woonde nog bij zijn ouders thuis, maar ik
mocht er niet logeren. Ook al sliep ik op zolder en hij helemaal in de kelder -
bij wijze van spreken - o jee, er zou
maar eens wat kunnen gebeuren.
Tijs: Tijdens
een vakantie in de Dordogne leerde ik een bloedmooie Limburgse kennen. Ik
woonde toen nog in Groningen, zij in Nuth. Man, ik heb wat van Nederland gezien
in die tijd.
Martine: En
jij dan, Arend? Ik heb jou nog niet gehoord.
Arend: Ja, de
vakantie in Zuid Frankrijk. Het was aan het eind van die vakantie de gewoonte
om in kleine boekjes op te schrijven wat je van elkaar vond. Je mocht jouw
eigen boekje pas lezen na de vakantie. Sonja had ik geschreven dat ik haar wel
leuk vond en toen ik het krabbeltje van Sonja zelf las, heb ik snel de telefoon
gepakt, want juist zij had neergezet
dat ze met me wilde afspreken.
Nicolien:
Romantisch hè? Een soort schriftelijk speeddaten tijdens die reizen.
Martine: Laat
me raden: het werd niks. Want anders hadden wij jou niet in de familie gehad.
Arend: We
hebben wel een paar keer afgesproken, maar we bleken toch niet zo bij elkaar te
passen.
Nicolien:
Conclusie: vakantieliefdes lopen op niets uit?
Martine: Haha,
dat zou jij niet weten, zusje. In februari 1998 organiseerde de EO een praise-reis naar Israël. Zingen op locatie en daar werden televisieopnamen van
gemaakt.
Tijs: Martine
zat in mijn groepje en ik vond haar direct leuk. Dat kun je hebben: meteen
vlam!
Martine: We
gingen ergens zingen, maar dat liep uit en tegen het eind van de dag werd het
behoorlijk fris. Toen bood Tijs aan mij zijn jas aan. Heel lief natuurlijk, al
dacht ik wel dat dit een onderdeel moest zijn van een groots opgezet
versierproject.
Tijs: En ik
moest er nog achter zien te komen of je single was, maar dat bleek zo te zijn.
Nicolien: Je
kwam zo ongeveer de gate uit huppelen toen ik je ophaalde van Schiphol!
"Ik zal Tijs even aan je voorstellen..." Vlinders, vonkjes!
Arend: En
Tijs bleek in Zwolle te wonen en jij op dat moment in Deventer...
Martine: Mijn
oudste dochter Liesbeth vraagt het wel eens: "Mam, waarom ging je helemaal
naar Israël om pappa te ontmoeten?" "Ja", zeg ik dan. "Soms
moet je hele omwegen maken om jouw schat dichtbij te kunnen vinden!"