Eilanden

Het thema van de Boekenweek dit jaar is 'Ondertussen ergens anders', oftewel: reizen.

Ik vind het leukste reisboek, of beter gezegd, het meest fascinerende geografische literaire werk dat ooit verschenen is, 'Eilanden' van Boudewijn Büch.  Hij beschrijft  daarin enkele tientallen eilanden, vaak onbetekende rotspunten of vliegenpoepjes op de wereldkaart. Van Bouvet bij de Zuidpool tot Palau in de Stille Zuidzee of Helgoland, het Duitse rotseiland, niet  ver van onze Wadden vandaan.

 

 

De manier waarop ik aan dat boekje ben gekomen is ook een beetje Büch-achtig. Tot mijn stomme verbazing kwam ik 'Eilanden' ooit tegen bij een obscuur boekhandeltje in de Laotiaanse hoofdstad Vientiane. Kennelijk meegenomen door Nederlandse ontwikkelingswerkers. Ik weet niet eens meer met welke geldsoort ik betaalde: Thaise bath, Laotiaanse kip, of gewoon met euro's.

Büch moest talloze kranten- en tijdschriftartikelen doorworstelen, in bibliotheken struinen om aan zijn informatie te komen en bovendien bezocht hij zo ongeveer de helft van zijn beschreven eilanden.

Ik ben benieuwd hoe het - zo'n twee decennia later - nu met die eilanden vergaat. Via het wereldwijde web kom inmiddels je overal.
St. Helena midden in de Atlantische Oceaan bijvoorbeeld (ooit het verbanningsoord van Napoleon) verwelkomt enthousiast toeristen. Büch beschreef het al: het eilandje onder de Britse kroon is niet per vliegtuig bereikbaar. Wil je er naar toe, dan moet je naar Kaapstad vliegen en je daar inschepen op de postboot die er vijf dagen over doet om het 'hoofdstadje' Jamestown te bereiken. Lang zal deze reizigersromantiek niet meer duren, want over twee jaar is het gloednieuwe vliegveld gereed.

Clipperton is een heel ander verhaal. Een verschrikkelijk eenzaam atolletje, 3000 kilometer ten westen van Panama, midden in de Stille Oceaan. Misschien wel de meest afgelegen plek op aarde. Is daar een website van? Ik vond er eentje, een Franstalige site, omdat het vlekje Frans is. Waarom? Dat staat allemaal in 'Eilanden' van Büch. 

Af en toe bezoeken wetenschappers het onbewoonde eiland en maken foto's voor op de site. Je ziet kale witte zandvlaktes met een paar palmboompjes, rotsen met broedende vogels. Het is zo ver weg en zo onbereikbaar.

Met 'Eilanden' ben je nog altijd ondertussen ergens anders.