Stefanie, de vriendin van Nicolien, keek vroeger altijd met reikhalzend verlangen uit naar Pinksteren. Niet dat ze destijds ook maar iets met het christelijke geloof had, het ging haar uitsluitend om Pinkpop.
Omdat Pinksteren voor velen een ‘vaag’ feest is, vroeg ik een tijdje geleden aan haar hoe zij toen – voordat ze tot geloof kwam – tegen Pinksteren aankeek.
Meestal dus het popfestijn in Landgraaf, maar zeilen in Friesland was ook een zinvolle bezigheid tijdens die vage feestdagen, die restanten van een ooit christelijke kalender.
“Ik geloof dat het ontstaan van de kerk dan wordt gevierd,” verklaarde haar moeder, in een poging het Pinksterfeest te duiden.
“Nou, dan is het meer een dag om te rouwen,” vond Stefanie.
Toen ze tijdens haar studie een Joods meisje leerde kennen, kreeg ze dingen over Pinksteren te horen die haar nog door niemand waren verteld. Pinksteren was oorspronkelijk een oogstfeest, maar tegenwoordig vieren de joden tijdens het Wekenfeest de openbaring van de Wet, de Tora, op de berg Sinaï.
“Dat lijkt me ook al geen reden tot feest, dat je die loodzware Wet om je nek te hangen krijgt,” zei Stefanie tegen het Joodse meisje. Zij reageerde met een voorbeeld:
“Niemand gaat zomaar met een zware koffer aan de wandel, behalve als je met vakantie gaat. Dan vind je dat ineens geen probleem meer. Zo is het ook met de Tora. Het brengt ons God dichterbij.”
Stefanie vond dat wel een mooie vergelijking en ze besloot zich wat meer te verdiepen in het Jodendom.
Jaren later leerde ze haar huidige man kennen die christelijk bleek te zijn. En tijdens een Pinkstermorgen vielen opeens alle puzzelstukjes samen. De openbaring van de Tora, de uitstorting van Gods Heilige Geest…daar zat een verband tussen. De Heilige Geest zorgt er voor dat God niet meer op afstand staat en dat Jezus geen dode held bleef.
“Pinksteren is voor mij Gods regen op dorstig land. Het zijn de druppels op de bladeren van de vrouwenmantel in mijn tuin.”
En Pinkpop? Stefanie zakt dit weekeinde na jaren van afwezigheid (kinderen en zo) weer af naar het diepe Limburgse zuiden.
Voor anderhalve dag, met een vriendin, geloof ik.
Maar Pinksteren is voor haar geen vaag feest meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten