Nu
de zwarte Abellio-sprinter Arnhem en tussengelegen Duitse dorpjes en steden verbindt
met Düsseldorf, leek het ons een aardig idee om een Kerstmarkt te bezoeken. In Düsseldorf
waren we al eens geweest, dus werd het Oberhausen.
Toch
al gauw een stad met meer dan 200.000 inwoners. Het Ruhrgebied is allang geen streek
meer van schoorstenen en sintelbergen, de vraag is: wat doe je met de restanten
van al die oude mijnen en industriecomplexen? In Oberhausen losten ze dat op
door een winkelcentrum neer te zetten dat wat betreft omvang zich kan meten met
Amerikaanse of Japanse shoppingmalls. Centro
in Neue Mitte is een stad op zich. Je kunt er shoppen tot je er bij neervalt,
er is een megabioscoop, theater, aquarium, stadion en pretpark.
Het
gevolg is dat de oude stad van Oberhausen zo ongeveer is leeggezogen. Door de
stromende regen zochten we een weg naar een Kerstmarktje op de Altmarkt, maar
alle verlepte straten leken op elkaar. Blindelings betraden we een soort van
kledingwinkel om de weg te vragen. De vrouw achter de toonbank leek op een
etalagepop, maar bleek te bewegen. Ze had geen idee. Een man, die tussen de
kledingrekken scharrelde, wist wel hoe we moesten lopen.
In
wat voor zaak waren we eigenlijk beland? Ik zag jarretels, sexy lingerie en
seksspeeltjes op de schappen.
Enfin,
de regen maar weer in.
Op
de Altmarkt ondernamen ze een poging tot Kerstmarkt. Er waren sparrenbomen en een
paar houten stalletjes.
Voor
DE Kerstmarkt moest je dus toch naar Centro. Om de twee minuten ging daar een
bus of tram heen via een aparte baan. OV is in Duitsland gründlich.
Hier
tientallen stalletjes, honderden lichtjes. De Santa Boulevard twinkelde als een
Kerstboom. Snuisterijen van glas, hout en papier. Honderden figuranten voor je
Kerststal, geurige zeepjes, een winkel met likeur en honingwijn. En overal
braadworst en glühwein.
En
terwijl de regen de laatste sneeuwresten wegspoelde, hoopte ik maar dat ze
komend weekend op de Altmarkt wat meer bezoekers zouden krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten