Men bezocht Parijs en Praag, zwierf rond door Rome. Vanuit de internationale gemeenschap werden er financiële bronnen aangeboord en een scala aan Macedonische architecten aangetrokken.
Ik
moet zeggen dat mijn eerste indruk van Skopje redelijk belabberd was. Heel veel verwaarloosd beton, bergen troep op
straat en een allegaartje van bouwstijlen. Voeg daar een temperatuur van 35
graden Celsius aan toe en ik waande me ter hoogte van de evenaar.
Ondanks
de aardbeving van 1963 en de daaropvolgende wederopbouw naar socialistisch
principe, is er wel degelijk historie in de Macedonische hoofdstad. De Oude Bazar aan de voet van de Burcht met
smalle straatjes, oude kerken en moskeeën is zeker de moeite waard, ook al moet
je niet teveel van de route afwijken, anders kom je in naargeestige stegen en
op door onkruid overwoekerde binnenplaatsen.
Maar
dan het gloednieuwe centrum van Skopje. Er staan gebouwen die lijken op het
antieke Rome, over de rivier - naast de oude Stenen Brug - zie je een nieuwe
brug die toch wel wat lijkt op de Praagse Karelsbrug. Er is zelfs een heuse Arc
de Triomphe. Een gigantisch ruiterstandbeeld van Alexander de Grote met speelse
fonteinen vormt de klapper.
En
er is een rivier (een beetje stad moet een rivier hebben) waar je 's avonds
heerlijk langs kunt slenteren en naar al die nieuwe, prachtig verlichte, gebouwen
kunt kijken. Als de zon onder is worden de standbeelden en fonteinen met
allerlei kleuren verlicht. Er zijn
muzikanten en verkopers van lichtgevend prularia en er is een vuurvreter aan
het werk.
Je
mag het allemaal kitsch vinden. Het kan misschien wat weg hebben van Las Vegas,
maar Skopje bruist.
Toch
beter dan slecht onderhouden beton en naargeestige stegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten