Dikbesneeuwde
weilanden en sloten met spiegelglad ijs. Kleumende knusse boerderijtjes tussen
witberijpte bomen. Binnen zat iedereen
gezellig om het knapperende haardvuur die tevens de plek was waar de stoofpot
werd warm gehouden: varkensvlees met aardappelen en uien.
Een
romantisch beeld van de winters van weleer, waarin het altijd streng vroor. Een
bezoek aan het Arnhemse Openlucht-museum in de winter, roept dit beeld wel een
beetje op: vuurkorven, kraampjes met gepofte kastanjes en een draaimolen in het
Zaanse Buurtje. Maar een bezoek aan een daglonershuisje brengt je toch in
minder romantische sferen. Dunne muren en ramen met enkel glas. Als het
haardvuur niet zou branden, vroor het zelfs binnen. Mensen trokken vele lagen
kleren over elkaar aan om de warmte vast te kunnen houden. Oudere mensen werden
in bed gelegd, want de klamme kou maakt de broze botten nog kwetsbaarder.
Tegenwoordig gaan senioren op anti-valcursus of lopen ze met een rollator, een eeuw
geleden moest je de bedstee in, dan kon je sowieso niet vallen.
Woonde je
te afgelegen, nam de dokter niet eens de moeite om langs te komen als je ziek
was. "Ach, wij hebben geen dokter nodig, we weten zelf wel hoe we de
kruiden moeten gebruiken," reageerde de familie berustend.
De goede
oude tijd is een sprookje. Trouwens, die armoede in winterse omstandigheden
bestaat nog steeds. Slechts een paar uur vliegen naar het oosten. De Balkan,
Rusland, de Kaukasus.
Het
Openluchtmuseum in wintersfeer biedt wel lekkere ambachtelijk gemaakte
producten, zoals stroop, gemaakt van appels en peren. Het fruit uren en uren
koken en daarna persen met behulp van juten zakken. En er lag nog sneeuw, zodat
het kerstkaartenlandschap je terugvoerde naar romantische sprookjesachtige
winters, die nooit hebben bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten