Lampionnentijd

Herfst betekent lampionnentijd. En dan bedoel ik niet zo zeer het feest van Sint Maarten op 11 november. Het feest waarbij kinderen met lampionnetjes door de straten lopen. Want, lampionnen groeien ook in de tuin.

Ooit moet mijn vader een aantal jonge plantjes gekregen hebben die hij aan de zijkant van het huis in de grond zette. In de zomer bloeiden de planten waarna er groene lampionnetjes begonnen te ontstaan die in de herfst oranje kleurden. Naast gekleurde blaadjes en paddenstoelen werd ook de lampionplant het symbool van de herfst.

De fleurige plant blijkt tot de familie van de nachtschade te horen. Dat betekent dat de tabaksplant, maar ook de aardappel, paprika en tomaat broertjes en zusjes zijn van de lampion. De oranje vruchten in het lampionnetje blijk je te kunnen eten, maar dat hebben we nooit gedaan; misschien vonden we dat al te exotisch.

We sneden de takken af en hingen ze te drogen. Een vaas met gedroogde lampiontakken staat erg vrolijk in de donkere dagen voor de Kerst waarin andere bloemen een voor een het loodje leggen.

Als er bij ons bezoek was, gingen ze nooit weg met lege handen. In de lente en de zomer een bosje bloemen uit eigen tuin en in het najaar en de winter: kalebassen die mijn vader ook kweekte of een bos lampionnen.

En nu staan ze weer in onze kamer. Oranje lampionnen. Jammer dat ze geen licht geven...