Aarzelende knoppen aan de bomen, alsmaar luidruchtiger vogelgezang en steeds meer bloemen. Het sneeuwklokje is de pionier, dan komen in grote aantallen de krokussen, narcissen, hyacinten en het blauwe druifje... Om de een of andere reden vind ik dat de mooiste lentebloem. Misschien door het karakteristieke blauw in het bonte kleurenpalet van het voorjaar. Misschien ook omdat blauwe druifjes meestal niet massaal in parken en plantsoenen aanwezig zijn, zoals hun collega-lentebodes. Behalve dan in de Keukenhof, waar ze blauwe bloemenwaaiers vormen.
Het kan ook komen door de ragfijne bloemetjes: blauwe klokjes in fascinerend miniatuurformaat.
Thuis bloeiden tussen de tulpen en narcissen ook die kleine blauwe druifjes. Ik zie mijn vader nog gebogen tussen de bloemen of op zijn knieën in het gras in de weer met het plantaardige leven. Na de lentebloemen kwamen de afrikaantjes, begonia's, leeuwenbekjes en vlijtige liesjes.
Door die druifjes heeft het nieuwe seizoen kleur gekregen. De lente is blauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten