De spoorweg Utrecht - Amsterdam

Op station Utrecht Centraal kwamen een hipster uitziende man en een fragiel blond meisje tegenover me zitten. Ze spraken een Scandinavische taal. Een rolkoffer hadden ze niet bij zich; het kon zijn dat ze in Utrecht logeerden en een dagje Amsterdam gingen doen.

Een dikke mist verstopte het Nederlandse landschap. Je moest het vandaag van de steden hebben en inderdaad, toen Amsterdam zich aandiende verdunde de nevel zich. De trein kon station Amstel niet direct binnenrijden en we bleven hangen ter hoogte van de Bijlmerbajes. Op de luchtplaats was een speeltuintje aangelegd. Een subtiel teken dat dit geen bajes meer is, maar een asielzoekerscentrum. Het beton van het type Checkpoint Charlie gaf me een claustrofobisch gevoel.

De hipster en het meisje keken er met opgetrokken wenkbrauwen naar.

‘The former prison,’ lichtte ik toe.

Te Amstel stapte ik de trein uit.

Zes uur later nam ik de trein terug. Nu zat er een Nederlandse man met een Japanner tegenover mij. De Nederlander sprak wel Engels tegen de Japanner, maar zijn accent was onmiskenbaar Nederlands. Hij benoemde de landmarks van Amsterdam: The Arena Boulevard, The Arena, The AMC Hospital. De Japanner knikte minzaam. Wat zou hij er van vinden? Een beetje kneuterig allemaal?

We naderden Utrecht. ‘We have a great shoppingmall in this city: Hoog Catharijne,’ schepte de Nederlandse man op. Hij deed me een beetje aan Lubach denken die Trump imiteerde.

Hier stapten ze uit. Voor Japanners moet Utrecht geweldig zijn. Hoog Catharijne is krap bij vergeleken de mega winkelparadijzen die ze daar hebben. Utrecht heeft echter de originele Dom en het is de geboortestad van het beroemdste konijn ter wereld: Nijntje. Japanners zijn helemaal idolaat van het minimalistische knaagdier.

De spoorweg Utrecht – Amsterdam. Je maakt er wat mee.