Een bord vol larven

Het was niet helemaal nieuw voor me.  In het Mexicaanse Oaxaca was ooit mijn bord met bonen en kippenvlees bestrooid met kleine kevertjes. Pootjes, voelsprietjes, alles zag je nog.  Specialiteit van de streek.

En in Namibië kreeg ik gefrituurde rupsen bij de lunch. Het waren net een soort zoutjes. Hap, krak, slik weg.

 

Dus toen ik in mijn supermarkt wormenburgers tussen de slavinken en het gehakt zag liggen, leek me het geen gek idee ze in het winkelwagentje te doen. De schnitzels van buffalowormen waren niet echt goedkoop, 3 euro 29, maar voila.

We zullen er aan moeten wennen: dit wordt het nieuwe vlees-eten. "Kant-en-klare vleesvervangers", meldt het pakje, maar dat klopt niet. Buffalowormen zijn de larven van de buffalokever en ook al zijn ze onherkenbaar vermalen, het blijft vlees. Misschien dat vrijzinnige vegetariërs ze wel zullen eten.

Voor het kweken van deze wormen is veel minder landbouwgrond nodig en ook de CO2 uitstoot is een stuk lager, dus draagt dit product bij aan een kleinere ecologische voetafdruk, aldus de tekst.

Toch is de ene ethiek de andere niet. Van één koe of varken eten verschillende mensen. Dit zijn honderden keverlarfjes die door één mens worden geconsumeerd. Miljarden wormpjes die het slachtoffer worden van een nieuwe bio-industrie.

 

Het eten van insecten. Volgens de Bijbel zijn alleen sprinkhanen geoorloofd. Binnen het Jodendom zal de buffaloworm dus wel niet kosher zijn. Voor moslims geldt hetzelfde: niet halal.

Twee tot drie minuten in de koekenpan en de schnitzels 2.0 zijn gaar.

Hoe ze smaken? Een zweem van een vleessmaak, droog en eiwitachtig. Niet onaangenaam. Alleen erg voedzaam. Je kunt gerust één schnitzel met zijn tweeën eten.

Dus heb je een lege maag? Neem een wormenburger. Een buffalo stilt stevige trek.