Genade is een gitaar

Genade. Een woord dat toch vooral binnen de christelijke wereld wordt gehanteerd.  Zo ook in onze kerk waar genade deze maand het thema is.

Wat is genade? Als je er synoniemen voor zoekt kom je al gauw terecht bij woorden als clementie, gunst, barmhartigheid. Een "Visje-poster" omschreef genade als volgt: "Straf verdienen en een omhelzing krijgen".

"Genade is een gitaar," zei iemand ooit eens tegen mij.

"Leg dat eens uit," reageerde ik. "Het begint allebei met de letter g, maar dat zul je wel niet bedoelen."

 

Hij vertelde dat hij als tiener dolgraag gitaar wilde leren spelen. Maar zijn ouders vonden zo'n instrument veel te duur. Hij zeurde er om, jengelde er naar. Geen resultaat. Zijn vader zei zelfs: "Als je gaat zeuren, kun je het helemaal wel vergeten!"

Hij bestudeerde bladmuziek, de gitaar droomde hij er bij.
En op een dag kreeg hij hem. Een gitaar. Hij was niet eens jarig, het was geen Sinterklaas. Zomaar. Een geschenk van zijn ouders.
IJverig begon hij nu te leren spelen. De lijnen en noten kregen ineens klank.

"Zo is het ook met genade," zei hij. "Je ontvangt het van God, je hoeft het niet zelf te verdienen, je verdient het ook helemaal niet. Je hoeft er niets voor te doen, maar je mag er wel wat mee doen. En natuurlijk wil je dat. Toen ik die gitaar ontving, zette ik hem toch niet in een hoek. Je gaat er op spelen.

God heeft zoveel vertrouwen in ons dat hij ons de genade schonk. Dat brengt ontspanning teweeg. Cheen zeggen ze in het Hebreeuws, daar is ons woord gein van afgeleid."

Genade is een gitaar.

Geinig.