Oudejaarsavond. Als ik aan de jaarwisselingen uit mijn jeugd terugdenk, ruik ik gesuikerde oliebollen en appelbeignets en warme rode wijn met kaneel. We staken nooit vuurwerk af, hoogstens wat sterretjes. Koudvuur werd gezegd, maar toen we een sterretje binnenshuis afstaken, brandde slechts één vonk een gaatje in het tapijt. Ik zie de oudejaarsconferences van Paul van Vliet of Wim Kan weer voor me op de televisie. Wim Kan, dat was politiek cabaret. Ik vraag me af of ik er als kind veel van begreep, maar kennelijk maakte het toch indruk: kennismaking met de oudejaarsconference. En als kind zong ik gewoon mee:
Weet u al een beetje wat of hoe. Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
Het maakte me een tikje melancholisch ook al had ik toen nog nooit van dat woord gehoord.
Mijn allereerste Oud & Nieuw staat me nog helder voor de geest.
Ik werd tegen middernacht wakker gemaakt en mijn verwachtingen waren hooggespannen. Ik zou de overgang naar een nieuw jaar meemaken en vuurwerk zien.
Vuurwerk: ik stelde mij dat voor als een soort noorderlicht. Spectaculaire lichtshows in de hemel. Maar in werkelijkheid bleek het te gaan om een soort vurige pijlen die omhoog werden geschoten en kleurrijk uiteenspatten in de lucht. Op zich mooi, maar ik had wel wat meer sensatie verwacht.
Slaapdronken liep ik door de woonkamer. Op de televisie was een mevrouw die een melig liedje zong: M'n laatste peuk, m'n laatste sigaretje en daarna doen ik het niet meeheeheer, en daarna doen ik het niet meer.
Het stelde niet veel voor, zo'n jaarwisseling.
Het jaar daarop besloten mijn ouders dat ik op mocht blijven. Beter dan dat ik halverwege uit mijn slaap werd gerukt.
Alle lezers van mijn blog wens ik een gelukkig 2014!!
In verband verhuisdrukte zal er de komende weken even geen blog van mij verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten