Geloof: verstand of gevoel?

Is geloven een kwestie van gevoel, of een zaak van het verstand? Er werd afgelopen zondag over gepreekt en ook in de Bijbelkring was het een onderwerp.

Een puur verstandsgeloof, dat is op wetenschappelijke wijze de Hemel ontdekken. Zit in de donkere materie van het heelal God soms verscholen? Had God niet de Tien Geboden op de Maan kunnen beitelen, hadden we Zijn aanwezigheid 's nachts kunnen zien.

Een puur gevoelsgeloof is luisteren naar je hart. Voel je vreugde? Misschien is dat de aanwezigheid van de Heilige Geest. Ben je angstig? Dan zal God vast ver weg zijn.

Twee uitersten en alle twee leiden ze tot niets.

 

Ik vergelijk het met een rivier. In de beddingen van de rede, stroomt de rivier van het gevoel. Is er geen bedding en is er geen oever, dan raak je op drift in een eindeloze en oeverloze gevoelszee. Je bent heerlijk vrij, maar je hebt nergens houvast, je waait met alle winden mee.

Maar een rivier zonder water is niets meer dan een droge bedding, een smalle vallei. De prachtige Kloof van het Verstand is schitterend vormgegeven, maar zonder stroming behoorlijk vruchteloos.

Het is een wisselwerking, geloven met je gevoel en je verstand. Maar het belangrijkste is: geloven is doen. Gaan varen dus op die rivier en de oevers in de gaten blijven houden.