Totaal aantal pageviews

zaterdag 5 augustus 2017

Hiroshima: 6 augustus, 8:15 uur

Het vliegtuig heette Enola Gay, de naam van de moeder van de piloot. De bom werd Little Boy genoemd. Dit oorlogssarcasme kwam in 1980 terug in een song van Orchestral Manoeuvres in the Dark (OMD): Enola Gay, is mother proud of little boy today.
De lucht was blauw en men zag de condensatiestreep van slechts één vliegtuig. Er werd een parachute afgeworpen. Om precies 8:15 uur verschroeide een helwitte flits de lucht. Binnen enkele seconden werd de stad en 60.000 inwoners letterlijk van de kaart geveegd. Binnen een straal van drie kilometer rondom het epicentrum stond nauwelijks nog iets overeind. Uiteindelijk zou in de jaren daarna het dodental oplopen tot meer dan 150.000. Velen bezweken als gevolg van de radio actieve straling.
 

 
Vandaag de dag is het ongeveer een kwartier met de tram van het Centraal Station van Hiroshima naar de ruïne van de Genbaku-koepel, beter bekend als A-Bomb Dome. Dit gebouw is nog redelijk intact gebleven omdat de bom er 600 meter hoger ontplofte en de verticale destructieve krachten beduidend minder waren dan de horizontale ‘blast’.
 
Aan de andere kant van de rivier ligt het Vredespark met tal van monumenten. In de Hal der Herinnering worden duizenden foto’s en namen geprojecteerd van de slachtoffers. In het Monument voor de Kinderen kun je ontelbaar veel papieren kraanvogeltjes zien. Het Japanse meisje Sadako Sasaki kreeg op haar tiende leukemie als gevolg van de straling. Ze wilde duizend kraanvogels vouwen omdat dan, volgens een oud verhaal, je wensen worden vervuld. Ze kwam niet verder dan honderd. Sinds die tijd vouwen schoolklassen kraanvogels voor de vrede.
 

In het museum liggen stille getuigen achter de vitrines. Verminkte horloges die voor altijd stil staan op 8:15 uur. Half gesmolten flesjes en gesmolten en weer aan elkaar  geklonterde stukken metaal dat ooit de inhoud van een portemonnee moet zijn geweest.
 
Buiten het Vredespark is Hiroshima anno 2017 een stad als elke andere in Japan: druk en bruisend. Grote shoppingmalls en hoge kantoorgebouwen. Het Mazda-museum laat zien dat Hiroshima ook een ‘autostad’ is.
 
De vraag dringt op: wat als de Amerikanen niet deze bom op Hiroshima hadden gedropt (en op Nagasaki, drie dagen later). Hoe lang had de Japanse agressie dan nog geduurd, inclusief de interneringskampen in onder andere Nederlands Indië? Het zijn de duivelse dilemmavragen van de oorlog.
Het is wel opvallend dat er nergens enig verwijt of wrok jegens de Amerikanen te bespeuren valt. Het boek Hiroshima van John Hersey beschrijft zelfs de veranderde houding van Japan ten opzichte van de VS: van vijand tot verlosser en ondersteuner.
 
Op 6 augustus is het om 8:15 uur, één minuut stil in Hiroshima.
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten