Totaal aantal pageviews

woensdag 1 mei 2013

Zijne majesteit


Ik was elf toen de koningin afstand deed van de troon. Juliana was een soort nationale oma voor mij. Een lieve gemoedelijke grootmoeder die het niet zo nauw nam met allerlei protocollaire aangelegenheden.

In de zesde klas van de lagere school werd uitgebreid aandacht besteed aan de "abdicatie". Het is geen kroning, leerde de meester ons. We kregen een mok met de afbeeldingen van Juliana en Beatrix op de buitenkant.
 

"Als je er heet water in doet, zie je aan de binnenkant Bernard en Claus verschijnen," vertelde de meester. Ik geloof dat ik er ook in stonk.

Natuurlijk keken we op 30 april naar de televisie. Juliana en Beatrix verschenen op het balkon van het Paleis op de Dam.

"Zojuist...zooojuiuiuist, heb ik afstand gedaan van de regering," probeerde Juliana er bovenuit de roepen. Het was onrustig in Amsterdam. Het paleis en de kerk stonden in een luchtbel van plechtstatigheid, daarbuiten regeerde de chaos en werden complete veldslagen uitgevochten. Hoewel ik de inhuldiging in de Nieuwe Kerk oersaai vond, had ik wel het idee iets historisch te zien. De nieuwe koningin die in een hermelijnen mantel voortschreed, alsof ze uit een zeventiende eeuws schilderij kwam wandelen.
 
 

En nu dus Willem Alexander in die koninklijke mantel. Drieëndertig jaar later komt er een generatiegenoot op de troon, hij had een iets oudere broer van mij kunnen zijn.

Nichtje Willemijn vond het wel grappig dat prinses Alexia bijna even oud is als zijzelf, Amalia zou zomaar een oudere zus van haar kunnen zijn. En zo heeft iedere generatie zijn eigen koning of koningin.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten