Totaal aantal pageviews

dinsdag 21 februari 2012

Het aller-witste wit

Wintersport hoeft niet alleen uit skiën te bestaan. In het Zwitserse Engelberg, waar we de afgelopen week verbleven, kon je ook sneeuwschoenwandelen of aan 'winterhiking' doen. Maar we hebben ook een lesje langlaufen gevolgd van een lerares in clownspak, want ja, het was ook bijna carnaval.

Maar of je nu aan snowboarding doet of kilometers lang sleetje rijdt, één natuurverschijnsel heb je sowieso nodig: sneeuw. Er lag al een halve meter en er viel nog gestaag enkele decimeters bij. Sneeuwschuivers en -blazers creëerden metershoge heuvels in bermen en plantsoentjes.  IJverig probeerden de Zwitsers de witte massa's te beheersen; zelfs de parkbankjes werden uitgegraven en schoongeveegd.

Overal dat alomvattende wit. Zonder zonnebril zouden je ogen gaan protesteren omdat je al dat weerkaatste licht niet kunt bevatten. En als het zonlicht schuin over het sneeuwdek strijkt,  is het net alsof er miljoenen diamantjes op dat witte tapijt liggen te glinsteren. Prik je er met een stok in, ontstaan er blauwe holten.  Nooit geweten dat sneeuw zo bijzonder kon zijn.  Aan de bovenkant een lieflijke donzen deken, maar van binnen ijs en meedogenloos hard.

Bijzonder was een wandeling naar een bevroren waterval  vlakbij de Fürenalp.  Het bruisende water was door de kou stilgezet en veranderd in blauwe ijspegels die aan de rotswand hingen. Een doodstil ijspaleis, wachtend op de lentezon.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten