Verscholen vallei

Een week lang geen televisie, radio of krant.  Ook geen internet of mobiele telefoon, domweg omdat er niet of nauwelijks bereik is.  Ik heb het eigenlijk allemaal niet eens gemist.  Een afgelegen vallei, diep in het zuiden van Frankrijk, maar niet onbereikbaar want met een bekende prijsvechter vlieg je vanaf Eindhoven in ruim anderhalf uur naar Carcassonne.  Als je met een huurauto deze majestueuze, nog geheel ommuurde stad verlaat, vertoef je eerst nog op brede wegen door golvende wijngaarden. Al snel worden het stille landwegen door tijdloze dorpjes en uiteindelijk ga je kronkelend de bergen in. En dan wijst een bordje naar rechts. Er staat een tongbrekende naam  op: Cantignergues.

 

 

Een smal weggetje duikt de groene diepte in. In deze verscholen vallei stromen beekjes en geurt de brem. De autorit heeft minder dan een uur gekost en verder kun je niet meer. Meer dan de helft van dit kleine Franse dorpje behoort tot Porte d'Espérance, door een Nederlands echtpaar beheerd vakantiedorp. De dorpshuizen zijn door vele vrijwilligers opgeknapt. Aan elk detail is gedacht.

 

 

Ik kwam er tot rust. Tijdens wandelingen is je enige zorg of je de gele streepjes van de randonnée nog kunt vinden op boomstammen of rotsen. Hoe heerlijk is de wereld zonder Google Maps en hoe onvoorstelbaar gedetailleerd zijn de topografische kaarten van het Institut Geographique National. En gelukkig ook geen last van die zenuwen-Buienradar, want we keken gewoon weer naar de hemel. Vaak was-ie blauw en dreven er mooie stapelwolken in.

We kwamen er weer tot de essentie van het bestaan en genoten van de vele kleuren en geuren en het gemoedelijke tempo van de Midi. Slecht mobiel bereik? Des te beter was het Goddelijke bereik...