Heeft God een vrouw en een zoon?

Lieve Stefanie,

 

Met belangstelling volg ik nu die Alphacursus over het christelijk geloof. Maar, eerlijk gezegd ben ik nog niet overtuigd.

Heeft God bijvoorbeeld een vrouw?
Als ik vraag wie Jezus is, antwoorden ze: de Zoon van God. Dus dan vraag ik me af: heeft God een vrouw? Maria? Een relatie tussen een Godheid en een menselijk meisje? En zijn er nog meer kinderen gekomen?

Dan zeggen ze: wie de Zoon kent, kent de Vader. Is dat zo? Als ik kennismaak met de zoon van een beroemde zanger, dan ken ik die zanger zelf toch nog niet van haver tot gort. En bovendien staat er elders in de Bijbel dat er maar één God is. Toch suggereren veel christenen dat er daar bovenop de wolken een complete Goddelijke familie bivakkeert. In ieder geval drie goden: God, Jezus en de Heilige Geest.

Kortom, leg me dat eens uit.

 

Je liefhebbende vader.

 

 

Lieve pa,

 

Bedankt voor je zinnige vragen. Ik denk dat er genoeg christenen zijn die hier ook mee worstelen, maar ze stellen de vragen nooit.
Ik ben natuurlijk geen predikant of succesvol spreekster op conferenties, maar toch ga ik een poging wagen.

God heeft geen vrouw. God is zowel man als vrouw. En er is inderdaad maar één God en wij mensen lijken op Hem. Familieverbanden vinden we belangrijk. In het Oosten gold/geldt dat nog veel meer. Niet zo verwonderlijk dus dat de Bijbel familiebanden gebruikt om de innige band tussen God en mens aan te duiden. De ouder - kind relatie is wat dat betreft een zeer herkenbare metafoor. God schiep ons mensen, de ouders verwekten hun kinderen. Vader en Zoon (je mag van mij ook Moeder en Dochter zeggen, of Vader en Dochter) geven perfect weer dat God niet zomaar een kracht of energie is, maar een Persoon die liefheeft.

Jezus is de manifestatie van God. Misschien kun je zelfs zeggen: God heeft geen Zoon, Hij is zowel de Vader als de Zoon, en via Jezus laat Hij zien wat Hij voor ogen heeft met de wereld en met jou en mij.

Pa, wie God precies is, wie Jezus precies is....ik vind het niet belangrijk. Dat is allemaal ontleden en theologiseren. Vader en Zoon geven aan dat God een liefhebbend persoon is die een relatie wil omdat Hij om ons geeft als geen ander. Dat heeft mijn leven de afgelopen jaren in een totaal ander perspectief gezet.

Lieve vader, zeg ook "ja" tegen Jezus en ga die relatie aan. Als het je niet bevalt, kun je er altijd weer mee stoppen, hoor. Maar, geloof me, als je eenmaal JA hebt gezegd, wil je er nooit meer vanaf.

 

Je liefhebbende dochter

 

Vierentwintig uur Parijs

Ik was vijftien en nog nooit in het buitenland geweest. Hoogstens had ik een grenspaal bij Eijsden, diep in Limburg, aangeraakt. Mijn ouders kozen altijd voor een bungalow ergens op de Veluwe of Drenthe. Het waren mooie vakanties waarin we veel fietsten.

Maar toen de Franse lerares op de middelbare school voorstelde om met de klas naar Parijs te gaan, ook al was het maar voor vierentwintig uur, zei ik daar geen nee tegen.

Zaterdag 14 april 1984 was het moment, afgelopen zondag dus precies 29 jaar geleden.

Rond een uur of vijf in de morgen vertrokken we per touringcar vanaf het Delftse station en gingen nogal omslachtig op weg. Mensen ophalen in Schiedam, mensen ophalen in Hoogvliet, de tweede chauffeur laten opstappen ergens in Brabant.  En in België weer de snelweg af om ergens in een Vlaams dorpje koffie te drinken. Maar ja, de busmaatschappij was spotgoedkoop, we namen het op de koop toe. En wat gaf het, ik was in het uitgestrekte Buitenland.

 

Parijs kieperde mijn wereldbeeld omver. Nederland - met dorpjes als Amsterdam en Rotterdam - verkneuterde totaal bij de aanblik van deze onmetelijke metropool. Brede stampvolle boulevards, drukke winkelstraten, monumenten, paleizen, een netwerk van metrolijnen.

Je zag alleen de highlights op zo'n dag. Sacré Coeur, Montmartre, Pompidou, Notre Dame en, als letterlijk hoogtepunt, natuurlijk de Eiffeltoren.

Ik zie me nog naar de verlichte Eiffeltoren staren, terwijl verkopers liepen te leuren met lichtgevende hoofdbandjes en mechanische vogels. Een klasgenoot had in een warenhuis dure parfum op haar pols laten spuiten. Ik mocht ruiken. "Dat is Paris Paris," zei ze gespeeld zwoel. Boven op de Eiffeltoren rook ik haar Parijse parfum nog.

En toen we om twaalf uur 's nachts op een terrasje nog wat dronken, stelden we vast dat het er nog even druk was als overdag. Helaas moesten we de bus weer in, op weg naar huis.

Pas in 2003 zou ik de Franse hoofdstad opnieuw zien. Toen een hele week. Want wil je een stad echt goed leren kennen, moet je er op z'n minst wakker worden.

Monnikenwerk

Langzaam schuifelen mensen de immense, naar wierook geurende, ruimte binnen. Vrouwen dragen hoofddoekjes. Een icoon van Christus wordt gekust. Als je kunt, blijf je staan, want hiermee gedenk je de opgestane Heer. De priesters beginnen met hun gezangen die opstijgen langs de iconostase naar de eeuwenoude koepel van de kathedraal.

 

Het Vriendenweekend bij Beekbergen ging dit keer over 'geloven is monnikenwerk' en daarom waren er geestelijken uitgenodigd uit twee verschillende tradities (Rooms Katholiek en Oosters Orthodox), maar met die overeenkomst dat beiden hun missie als een roeping zien.

Zaterdag bezochten twee 'Blauwe Zusters' ons. De Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará, een Rooms Katholieke orde waarbij de nonnen een blauw habijt dragen en daarom  Blauwe Zusters  worden genoemd. Op talloze plaatsen in de wereld, van Stykkishólmur op IJsland tot diep in de jungle van Papoea Nieuw Guinea, doen zij hun sociale werk en proberen iets van het Evangelie tastbaar te maken.

Russisch Orthodoxe kerk, Suzdal, Rusland

 

Op zondag hadden we een Oosters Orthodoxe priester. De bovenste alinea van dit blog is een ervaring van mij uit Rusland, maar ook in Nederland zijn Orthodoxe gemeenschappen. De kerkstroming is ontstaan na de grote breuk met Rome in 1054. Er zijn verschillen: de hemelvaart van Maria wordt bijvoorbeeld niet als dogma gezien, dopen betekent kopje onder (ook voor kinderen) en priesters kunnen trouwen.

Ook hier geldt dat priester zijn een roeping is. In de groepjes na de lezingen spraken we daar over door. Wanneer weet je nu dat God je daadwerkelijk roept? Het is geen vroom verlangen, leren we. Alleen met gesprekken van een goede geestelijke leidsman, veel gebed en geduld kun je de stem van God verstaan. Vooral veel geduld, want met religieuze bevlieging heeft een roeping niets te maken.

En eenmaal met een blauw of zwart habijt als kleding kan iedereen aan je zien dat je een christelijk gelovige bent. Dat schept verwachtingen. Je bent wel in de wereld, maar niet van de wereld.

Eetbaar geloven

Een aantal appelen, een handvol rozijnen, wat walnoten, amandelen en een theelepeltje suiker en kaneel.  Appelen raspen, de rest mengen en omscheppen en er ontstaat charoset.

 

De zaterdagavond voor Pasen bestond de paasmaaltijd van onze Bijbelkring uit allerlei Joodse gerechten die betrekking hadden op Pesach en de seidermaaltijd, het avondmaal dat ook Jezus voor zijn dood vierde en tot op de dag van vandaag door talloze Joden nog altijd wordt gevierd.

Naast de matzes en de wijn hadden we onder andere dunne soep met matzeballen, vleespasteitjes, een lamsvleesgerecht, aardappelpannenkoekjes en een Russisch roomdessert.

Ik maakte er het zoete charoset bij.

 

 

De betekenis van charoset waaiert uit langs allerlei commentaren. De meesten zien het als symbool van de klei en de stenen die de Israëlieten als slaven in Egypte  moesten bakken. Toch is het gerecht erg zoet. Daarom wordt er ook de vreugde van na de bevrijding in gezien. Of een tegenhanger van het bittere kruid, de maror, vaak mierikswortel. Sommigen zien er ook 'zoetheid van de slavernij' in. Als slaaf weet je waar je aan toe bent, het leven is overzichtelijk. Na de Uittocht uit Egypte moet je ineens kunnen omgaan met de vrijheid in een onherbergzame woestijn. Niet voor niets komt het volk na een tijdje in opstand tegen Mozes: "Waren we maar bij de vleespotten van Egypte gebleven!"

Die hele seider is één en al symboliek; een eetbare eredienst of smakelijke liturgie. Als christen moet je er voor waken dat je een compleet Joods feest gaat imiteren, want dan moet je ook consequent zijn: zeven dagen geen gegist brood eten en na Pesach vasten tot Pinksteren.

Maar zo'n Joods paasdiner maakt duidelijk dat geloven meer is dan alleen bidden, zingen, Bijbellezen en preek luisteren. Geloven doe je ook met je neus en je tong en kan heel smakelijk zijn.