Totaal aantal pageviews

woensdag 22 oktober 2014

Mijn aller-vroegste vakantieherinnering


Bossen, een speeltuin, een hele grote zandverstuiving. Mijn aller-vroegste vakantieherinnering ligt in Maarn, midden op de Utrechtse Heuvelrug. Afgelopen zaterdag wandelden we van Driebergen naar Maarn en moest ik daar weer even aan denken.

Het moet juni 1972 zijn geweest. Ik was net vier. Mijn moeder was zwanger: mijn zus was in aantocht. De herinnering bestaat uit flarden. Een huisjespark. Eigenlijk een bungalowterrein, maar mijn vader en moeder hadden het over een huisjespark. Daar bij lag een maïsveld. Ik wist niet wat maïs was.
"Daar maken ze maïzena van," verklaarde mijn moeder. Of ik het begreep?


 

De attractie van het huisjespark was de speeltuin en met name de glijbaan. Ik vraag me af of het vakantieverblijf een zwembad had, hoogstens een poedelbadje. Ik kon overigens nog helemaal niet zwemmen.

Er waren twee trekpleisters in het dorpje Maarn. De viaducten onder het spoor en de snelweg was er één. Dat galmde zo leuk als je er doorheen liep en schreeuwde. En de zandverstuiving net naast het dorp (De Koeheuvels). Een zandbak in het kwadraat, wat wilde je als kind nog meer?

We maakten een fietstocht naar de Pyramide van Austerlitz. Ik zat voorop de fiets van mijn vader. Onderweg verloor ik mijn teddybeer die de excursie ook mocht bijwonen. Een groot drama! Gelukkig vonden we de onfortuinlijke knuffel enkele tientallen meters terug langs het fietspad. Die Pyramide viel tegen: slechts een beboste heuvel met een toren. Dat klopt ook, want pas in 2007 is dit monument, dat ooit door het Franse leger aan het begin van de 19de eeuw werd opgericht, weer geheel gerestaureerd.
 
De Pyramide anno 2014

 

Mijn zwangere moeder moest tijdens die vakantie wel wat pech verwerken. Tijdens een fietstocht kwam ze ten val. Haar knie bloedde en ze was vreselijk van streek, doodsbenauwd dat mijn ongeboren zusje iets was overkomen.
Op een dag maakten we een tochtje met de trein, toen mijn moeder op het station van Maarn bij het instappen klem kwam te zitten tussen de deuren. Foutje van de conducteur.

Mijn zusje overleefde ook deze aanslag.
 

Al met al best veel herinneringen van een vierjarige aan die vakantie van lang geleden.

donderdag 16 oktober 2014

Duizelingwekkende visioenen over de Eindtijd


Engelen die op bazuinen blazen, meteorenregens die de aarde teisteren,  afzichtelijke monsters die uit zee oprijzen.  Het Bijbelboek Openbaring is misschien wel het meest opmerkelijke boek van de Bijbel. Waarschijnlijk ook het moeilijkste.

Tot en met hoofdstuk 5 gaat het nog, al worden er ook dan al vreemde visioenen beschreven.  De zeven christengemeenten passeren de revue. Het lijkt op een horror-fantasy film met veel special effects die nog een aanloop nodig heeft. Vanaf hoofdstuk 6 gaat het los. De zegels worden verbroken, paarden draven door het beeld.  Er wordt dood en verderf gezaaid, honger en ziekte, oorlog en aardbevingen. De zon kleurt zwart, de maan rood. Er volgen engelen die op bazuinen blazen en nog veel meer rampen aankondigen, engelen die schalen vol gramschap uitgieten over de aarde. Een strijd tussen goed en kwaad. Het roept associaties op met Tolkiens Lord of the Rings: de poorten van Mordor schuiven open en legioenen orks vallen aan.
 


Echt vrolijk word je er niet van. Is dit wat de mensheid nog te wachten staat? Of beschrijft het laatste Bijbelboek op symbolische wijze datgene wat we dagelijks op het journaal zien? Een grote valkuil van Openbaring is dat we geneigd zijn alles chronologisch te lezen. Bij Openbaring 6:14 moet je dan al concluderen dat de aarde compleet is verwoest: 'Geen berg of eiland bleef op zijn plaats.'

Het lijkt er op dat de visioenen steeds weer een ander gezichtspunt laten zien van de dingen die er nu al zijn en gebeuren moeten. Profetie wil niet altijd zeggen: een voorspelling. Profetieën moeten iets teweegbrengen, iets uitwerken.

Opmerkelijk is dat God de regie blijft houden. Het kwaad krijgt een toebemeten tijd om toe te slaan, maar moet ook weer ophouden als Hij het wil. Uiteindelijk wordt het kwaad overwonnen en de dood zal helemaal verdwijnen. 'Toen werden de dood en het dodenrijk in de vuurpoel gegooid.' (Openbaring 20:14).

Neemt niet weg dat de 'Apocalyps' nog veel vragen bij mij oproept. Hoe moeten we al deze symboliek (de draken en gedrochten, de vuurregens en de aardbevingen) nu precies interpreteren?  En wat wordt er bijvoorbeeld bedoeld met het 'Duizendjarig Rijk' (Openbaring 20). Is dat er nu al, of moet dat nog komen? En is het wel precies 1000 jaar?

Eeuwen geleden zorgde dit bijzondere Bijbelboek al voor veel inspiratie, getuige de gewelfschilderingen die wij afgelopen zomer in een Macedonisch klooster konden zien.

dinsdag 7 oktober 2014

Een zeer merkwaardige kerkenraad


Gemeente van Jezus Christus: We zullen vanochtend de namen van de nieuwe leden voor de kerkenraad aan u bekend maken:

Allereerst zijn we blij u te mogen mededelen dat we een nieuwe voorzitter gevonden hebben. Hij is een groot manager die enorme organisaties kan leiden. Recht door zee als het moet. Hij is geboren in Noord Afrika en hij heeft een strafblad, heeft ooit iemand vermoord. Maar ja, dat kan de beste overkomen, niet waar?

Dan zijn er een aantal nieuwe ambtsdragers, dit keer ook een tweetal dames.
 
We hebben een bedreven boerin die oorspronkelijk ook uit het buitenland komt. Je zou haar een economische vluchtelinge kunnen noemen en aangezien wij vruchtbare gronden hebben, kun je het haar niet kwalijk nemen dat ze naar hier gekomen is. Ze heeft een rotsvast vertrouwen in God kan ik wel zeggen.

De volgende dame had een belangrijke functie in een zeer luxe privébordeel, waar ze overigens niet vrijwillig in terecht gekomen is. Ze heeft in de hoogste kringen haar charmes gebruikt. Maar daardoor kon ze een genocide voorkomen, dus ik dacht: zo'n iemand willen we hebben in de kerkenraad.
 

En dan nu: de heren.

Een er van is een echte macho, een kampioen in allerlei vechtsporten. Zijn specialiteit: iemand te lijf gaan met een ezelskaak. Je moet er maar opkomen! Het is iemand die van aanpakken houdt. Hij valt niet met de deur in huis: hij sloopt hem er gewoon uit.
Een zwak punt bij hem: hij kan niet van de vrouwen afblijven, vooral als ze beeldschoon zijn. Maar ja, wie zonder zonde is, gooit de eerste steen. Toch?

Wij verwelkomen een singer songwriter. Hij heeft heel wat hits op zijn naam staan. The Lord Is My Shepherd stond volgens mij zelfs een tijdje op nummer één. Het is iemand die erg strategisch kan denken en met kleine middelen grote blokkades uit de weg kan ruimen. Zo'n iemand kan onze kerk wel gebruiken.
Oké, die buitenechtelijke affaire van hem. Hij heeft er spijt van. Ik ga er van uit dat wij een vergevingsgezinde kerk zijn.

Tot slot een prediker op en top. Er is veel werk van hem verschenen en hij reisde overal heen. Wel moet ik zeggen dat hij ooit een extremist was die christenen het liefst liet afmaken, maar hij blijkt een of ander visioen ergens op de snelweg te hebben gekregen en nu is hij born again, zeg maar.


Dat zijn ze. Na de preek zullen ze worden ingezegend. Nu we  het toch over de preek hebben, waar is onze Voorganger eigenlijk?
Wat zegt u? In een restaurant een hapje eten met een aantal prostituees en belastingfraudeurs?
 

Het moet nu toch niet gekker worden!