De titel van deze blog slaat niet op het zoveelste bezuinigingsvoorstel van het kabinet Rutte, maar op de hoeveelheid mensen die er op dit moment in China wonen.
De afgelopen drie weken bezochten wij China en maakten we kennis met een totaal andere cultuur en een economie die wel zo hard groeit, dat je het niet kunt bevatten.
Veel van die 1,3 miljard Chinezen wonen in flatwijken waarvan de gebouwen minstens dertig verdiepingen hoog zijn en dicht op elkaar staan. Ze verplaatsen zich per auto door brede avenues van soms wel tien rijstroken breed of gebruiken hoge fly-overs zodat het lijkt alsof ze over de stad heen vliegen. En ja, er zijn zeker negen miljoen fietsen in Beijing, en er zijn nog buurten die je vanaf de fiets kunt bekijken, hoewel projectontwikkelaars waarschijnlijk allang bedacht hebben dat juist in die stadswijk een mega-shopping-mall moet komen met woontorens tot in de wolken.
Teveel auto’s op de weg leidt tot files, dat is een logica die ook wij Nederlanders maar al te goed begrijpen. De Chinese regering heeft daarom verordonneerd om binnen vijf jaar tijd alle grote Chinese steden te verbinden met hogesnelheidslijnen. Terwijl ze in Nederland jarenlang sukkelden met de HSL, leggen ijverige Chinezen in ijltempo duizenden kilometers spoor aan. Op sommige trajecten reden wij dan ook bijna 300 kilometer per uur lineaalrecht door bergen en over dalen van de ene mega-stad naar de andere giga-plaats.
Is er nog iets over van dat andere China? Het China uit mijn dromen? De serene rust van een Boeddhistisch of Taoïstisch klooster. Spiegelende vijvers met bruggetjes en bloesembomen langs de oever. Landschappen als waterige aquarellen. Boeren die rijst planten met op de achtergrond karstbergen in allerlei vormen.
Gelukkig wel, en meer dan ik had verwacht.
Droom even met me mee… Bij de Vijver van de Zwarte Draak te Lijiang is de eeuwige sneeuw van de Jadedraaksneeuwberg goed te zien. Laat je meevoeren op de stroom van de Li-rivier ten zuiden van Guilin en geef namen aan de vormrijke karstbergen.
