Doods
en verlaten. Afgestorven en in ontbinding. Zo ziet onze tuin er eind december uit.
Het plaatje laat zien wat er van de frisse groene vrouwenmantel over is. Vorst,
een overvloed aan regen en een ernstig tekort aan zon hebben er voor gezorgd
dat de groeikracht er nu wel finaal uit is.
Is
alles afgestorven? Nee, enkele groene sprietjes houden dapper stand, we zien
ook kleine varentjes en plukjes mos. Er zitten knoppen aan de boomtakken en sommige
bomen blijven groen: de spar, de hulst. De natuur belooft zich weer te
herstellen.
En
dat is een mooie Kerstgedachte. Je kunt wel zingen: "Vrede op aarde,"
maar dat is het zelfde als je zou wensen dat het onmiddellijk zomer in je tuin
wordt. Dat gaat wel gebeuren, maar niet voordat het eerst lente wordt. Gods
Messias kwam daarom bij ons langs de menselijke weg: via een geboorte. De
entourage er omheen was wel weer apart: een dierenverblijf als geboorteplaats,
ruige herders en exotische magiërs. Apart voor wie er oog voor zou hebben
gehad, waarschijnlijk bleef het de meeste mensen domweg onopgemerkt. Zo kan een
tuin ook woest lijken, totdat je beter om je heen gaat kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten