Mannen op de maan

Al meer dan een uur zaten mijn ouders en mijn oma en opa welhaast geobsedeerd naar de televisie te kijken. Als kleuter vond ik die televisie ook bijzonder fascinerend, maar waar mijn familie naar keek was werkelijk vreselijk saai. Ze staarden naar schokkerige beelden (zwart-wit, maar de TV was sowieso niet in kleur) van een man in een dik wit pak met een soort motorhelm op zijn hoofd. Soms waren er twee mannen te zien met op de achtergrond iets als een caravan op poten. Ze liepen heel raar, een beetje zweverig. Het landschap bestond uit een eentonige grijze vlakte en de lucht was pikzwart.

"Het is toch niet te geloven, wat zijn de mensen toch knap," verzuchtte mijn oma keer op keer.
"Ja, je kunt het je eigen niet indenken, hè. Zo ver weg," reageerde mijn vader.
"Kijk, ze komen nu zelfs met een karretje," wees mijn moeder.

 

Slechts weinigen zullen er bij hebben stilgestaan, maar afgelopen december was het precies 40 jaar geleden dat de laatste bemande maanreis plaatsvond. De beroemde vlucht van de Apollo 11 in de zomer van 1969 weet iedereen. De eerste voetstap werd op het maanoppervlak gezet. Maar daarna werd ons meest nabije hemellichaam nog vijf keer bezocht totdat het budget bij de Amerikanen op was. De laatste keer was met de Apollo 17. Twee astronauten landden er op 11 december 1972 in de volstrekt desolate Taurus-Littrow Vallei. De derde astronaut draaide rondjes om de maan. Ze bleven er enkele dagen en maakten uitstapjes met een speciale maanauto en verzamelden kilo's maanstenen.

Het kan best zo zijn dat het de Apollo 17-reis was die ik me als kleuter van vier nog vaag kan herinneren. Later, als schoolkind, was ik er van overtuigd dat ik als volwassene met vakantie naar de maan zou gaan.

Helaas, toen de mannen van Apollo 17 de maan verlieten, is er nooit meer iemand teruggekomen. Voetstappen, landingsgestel, VS-vlag, alles ligt en staat er nog precies zo bij als toen. En dat zal zo blijven tot in lengte van eeuwen.

Die hele race naar de maan was in feite één grote prestigeslag tussen Russen en Amerikanen. Toen de Russen de eerste mens de ruimte in schoten, konden de Amerikanen natuurlijk niet achterblijven. Er moest een man op de maan; de sky was zelfs niet the limit.

Er is anno 2013 een volk op aarde dat er alles aan doet om technologisch en economisch de nummer één van de wereld te worden: China. Grote kans dat zij binnen pakweg vijftien jaar hun vlag op het maanoppervlak zullen planten. Aan het einde van deze eeuw is er misschien toch een vakantiereisje naar de maan mogelijk. De voertaal zal er Chinees zijn en je zult er met stokjes moeten eten. Nou ja, met die geringe maanzwaartekracht is dat eigenlijk best makkelijk.

 

Alle trouwe lezers van dit blog wens ik een heel mooi 2013 !