Drie is rood,
maar vijf is weer donkergroen. De een is lichtbeige, negen is sneeuwwit, maar
tien is weer kanariegeel. Groen en ribbelig? Onmiskenbaar vrijdag. Romig
geelwit? Da's natuurlijk dinsdag, terwijl de zondagen glimmend auberginekleurig
zijn. Ook de letters hebben kleuren. De L is hemelsblauw, de C biefstuk-rood,
de A is even groen als vijf, terwijl de T knalrood door mijn brein stuitert.
3 5 1 9 10 vrijdag dinsdag zondag
L C A T
zzzzzzzz 7 ZATERDAG
Oktober
Ben ik bezig
een LSD-trip te beschrijven? Welnee, ik lijd aan synesthesie. Nou ja lijden...
Cijfers, letters, maar ook dagen en maanden hebben kleuren en dat is al zo
sinds mijn aller-vroegste jeugd. Je denkt: dat heeft iedereen, maar het blijkt
dat dit verschijnsel slechts voorkomt bij 1 op de 20 mensen. Mijn hersenen
schijnen bepaalde zintuiglijke waarnemingen door elkaar te interpreteren. Klank
krijgt daardoor kleur. Niet dat ik tijdens een concert een kleurenshow te zien
krijg, wel klinkt bijvoorbeeld de letter z (zzzzz) roodrossig, waardoor ook de
zeven en de zaterdag diezelfde kleur heeft. Maar de zondag heeft dus weer die glimmende
auberginekleur. Mijn onnavolgbaar brein heeft natuurlijk gedacht: die twee
dagen mogen wat betreft kleur niet op elkaar lijken. En aangezien de letter O eveneens
die aubergine-achtige kleur heeft, is de zOndag dat ook.
Het gaat niet
altijd op: oktober heeft weer een fluweel-paarsige kleur.
Abstracte
begrippen zijn bij mij daardoor concreet geworden, ze hebben kleur, dus ik kan
ze plaatsen. Een saaie lezing of ingewikkelde abstracte uiteenzetting? Die zijn
altijd wat minder saai omdat mijn hersenpan alle kleuren van de regenboog laat
zien.
Ook bij
preken, want tittel en jota, alfa en omega...ook die hebben kleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten