Help! Mijn kind gelooft...

Hij had zijn best gedaan om het zijn kinderen mee te geven: heb respect voor religie, maar uiteindelijk kun je alleen in jezelf geloven. Niemand anders kan je redden: als het erop aankomt moet je het zelf doen en dat kun je alleen als je het beste bij je zelf naar boven haalt.
Echter, als je kinderen volwassen worden, gaan ze vaak hun eigen weg en nemen ze niet zomaar alles meer aan. Zijn dochter bijvoorbeeld. Ze vindt dat je wel in jezelf kunt geloven, maar dat dat alleen via God kan. Bovendien: enkel Jezus kan je redden. Hij haalt het beste bij je naar boven.

Fundamentalistisch EO-gezwets, vond hij het. Sinds ze haar man had leren kennen, is hij haar steeds minder gaan begrijpen. Ze is christelijk geworden en gaat elke zondag naar de kerk. En in plaats dat ze eerst gezellig gingen samenwonen, zijn ze direct getrouwd. Dat is nu alweer zo'n vijftien jaar geleden.

En toch... Hij voelde een brok in zijn keel toen zijn dochter zich samen met haar kind liet dopen. Later zouden er nog twee doopfeesten volgen, maar ook een uitvaart van een pasgeboren kind. Hij zou helemaal gek geworden zijn van verdriet, maar zij putte - door haar tranen heen - troost uit haar geloof.

Misschien kwam het ook wel door zijn tweede vrouw. Die reis naar Rusland. Al die opgeknapte kerken en kloosters met die prachtige iconen. Ze zei: "Hoe is het mogelijk, in een land dat ooit het atheïsme propageerde."

Laatst vroeg hij aan zijn dochter: "Hoe zit het nou, jij komt later in de hemel en ik mag naar de hel omdat ik niet geloof?"

"Pa", antwoordde ze. "Als u echt in de hel zou komen en ik in de hemel, zou ik aan Petrus vragen of ik naar de hel zou mogen gaan om u te troosten. Eigenlijk is zoiets al gebeurd door iemand anders. Toen Jezus aan het kruis stierf, daalde Hij af naar de hel om mensen te zoeken die zichzelf proberen te redden. Hij wil namelijk dat niemand de weg kwijtraakt. U moet dat natuurlijk wel geloven, pap. Ik zeg dat nu al vijftien jaar tegen u."

Hij kreeg er tranen van in zijn ogen. Dacht bij zichzelf: ik ben begin zeventig, gepensioneerd wetenschapper, artikelen geschreven, op symposia gesproken, maar van het christendom weet ik maar weinig af.

Dus zei hij tegen zijn dochter: "Ik wil er nou verdorie meer van weten ook. Heb je niet wat boeken voor me. Niet van die simpele bekeringsverhaaltjes, hoor."

Een stapeltje boeken ligt voor hem. Gregory & Edward Boyd: Brieven van een scepticus; Ben Hobrink:  Moderne wetenschap in de Bijbel. Beslist geen simpele boeken. En natuurlijk de Bijbel zelf. In september gaat hij met zijn vrouw naar een Alpha-cursus, een soort kennismaking met het christelijk geloof. Het zal hem benieuwen.

"Wouw, dat is pas Pinksteren! De Geest waait maar door, zelfs van jou naar jouw pa,"  riep Nicolien uit toen haar vriendin Stefanie had vertelt over haar vader.