Het was begin december toen ik in een ernstige geloofscrisis belandde. Ik zat in de tweede klas van de lagere school (de huidige groep vier) en zoals elk jaar kregen wij bezoek van Sinterklaas. Eerst zaten we met zijn allen al zingend en met een kloppend hart vol verwachting in de aula van de school te wachten op de Goedheiligman en later ging hij nog afzonderlijk de klassen één en twee af.
Ik geloofde heilig in hem. Op de televisie zag je hem met zijn vele Pieten elk jaar per stoomboot aanmeren in een Hollands havenstadje en ik vond het helemaal niet vreemd dat hij enkele uren later met diezelfde stoomboot alweer in Delft aankwam. Ik raakte helemaal ontroerd toen ik de andere dag, ’s morgens vroeg, een cadeautje in mijn schoen aantrof. Dus het was waar... Ik was zoet geweest en had vroom Sinterklaasliedjes gezongen bij de schoorsteen en dit was mijn beloning.
Tijdens die beruchte vijfde december in de tweede klas ging het helemaal mis. Sinterklaas bezocht ons klaslokaal en één voor één mochten de kinderen bij hem op schoot zitten, moesten ze een liedje zingen en kregen ze een klein geschenkje. Maar de Bisschop raakte kennelijk in tijdnood, keek af en toe zenuwachtig op zijn horloge en begon af te raffelen. En toen stond hij op om weg te gaan. Ik was nog niet aan de beurt geweest en met mij nog een paar klasgenootjes. Snel liep ik naar voren, prevelde Dag Sinterklaasje, Zijne Heiligheid liep echter straal langs mij heen richting deur. Gelukkig bekommerde Piet zich nog om mij en gaf me als troost een handje pepernoten.
Kwaad en verdrietig kwam ik thuis.
“Ach joh,” troostte mijn moeder me.“Dat was helemaal niet de echte Sinterklaas, maar een verklede man.”
Ik herinnerde me inderdaad dat er geruchten de ronde deden. Sinterklaas zou de man van de handwerklerares zijn en Piet haar zwartgeschminkte dochter. Het kwaad was al geschiedt: ik begaf mij op een hellend vlak en begon te twijfelen aan mijn Sint Nicolaasgeloof.
Het jaar daarop geloofde ik in het geheel niet meer en voelde me een beetje volwassen geworden en speelde het spel mee. Vooral omdat mijn vier jaar jongere zusje nog heilig overtuigd was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten