Na alle emotionele gebeurtenissen van de laatste tijd, vonden we het tijd worden om vier dagen te ontspannen aan zee. En waar anders kan dat het beste in Egmond aan Zee. We kwamen er vroeger vaker, maar waren er nu twee jaar niet meer geweest. En dan vallen veranderingen je op. Het Pompplein is geherstructureerd en naast restaurant De Parel van Egmond is het vijvertje met zwanen verdwenen. Nu spoten er slechts kleine fonteintjes die in het donker mooi rood en groen oplichtten.
Verder was er weinig veranderd. Een ijsje bij Miramar aan het uiteinde van de Voorstraat, de witte vuurtoren in de heldere herfsthemel, de omvangrijke Oud Katholieke kerk.
Sportieve wandelingen gemaakt door de duinen. De novemberzon wierp strijklicht over de heuvels en valleien met helm en duindoorn. De zee gedroeg zich uitzonderlijk kalm door de schrale oostenwind en schiep een miniatuur waddenlandschap.
Op de avond van de elfde van de elfde liepen er kinderen met lampions door de straten. Da’s waar ook…het was Sint Maarten. In de smalle eeuwenoude straatjes gingen ze zingend in slierten de deuren langs voor snoep. Sommigen droegen maskers van uitgeholde pompoenen.
Op maandagmorgen sloot een dikke mist Egmond af van de buitenwereld. Door de duinen liepen nu alleen maar derpers op weg naar hun landjes: zanderige moestuinen in duinpannen, waar boerenkool, prei of aardappelen worden verbouwd.
Om half twaalf schoof de zon de mist terzijde. Maar toen was het tijd om naar huis te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten