Een wandeling door het bos. Zwager en schoonzus erbij plus Liesbeth en Willemijn. Vooral in de herfst kun je eindeloos spelen in het bos. Eikels en kastanjes zoeken, paddestoelen ontdekken en afgevallen bladeren omhoog gooien en ze opnieuw naar beneden laten dwarrelen.
“Pap, kastanjes kun je poffen, hè?”
“Niet allemaal, geloof ik,” twijfelde zwager Thijs.
“Mam, je wordt ziek als je paddestoelen eet, hè?”
“Niet van alle paddestoelen, maar omdat wij het verschil niet weten tussen eetbare en giftige paddestoelen, moet je ze altijd laten staan,” legde schoonzus Martine haar kroost uit.
“Anders wordt je ontzettend ziek.” Nicolien deed er nog een schepje bovenop.
Zoeken naar iets eetbaars in het najaar is volgens mij een soort oerinstinct. De oermens deed het om voorraden aan te leggen voor tijdens de winter. Herfst komt van het oude Nederlandse woord hervest, dat je in het Engelse harvest nog terughoort. Herfsttijd is dus oogsttijd.
Ook in Bijbelse tijden vierden ze de herfst. Het Loofhuttenfeest, dat door Joden nog altijd wordt gevierd, was oorspronkelijk een oogstfeest. Daarom wordt in de synagoge dankbaarheid jegens God geuit met een plantenbundel in de ene hand en een vrucht in de andere. Neem één palmtak, twee wilgentakjes en drie mirtetakjes in je ene hand en je hebt zo’n plantenbundel, een loelaw. In je andere hand houd je een etrog vast, een citroenvormige vrucht die zoet smaakt.
In de christelijke wereld is het Amerikaanse Thanksgiving Day een goed voorbeeld van een oogstfeest. Aanstaande donderdag 24 november wordt dat weer gevierd in de Verenigde Staten. Binnen de Protestantse kerk kun je Dankdag voor Gewas en Arbeid als het christelijke najaarsfeest zien, hoewel wat minder uitbundig: de kalkoen komt er niet op tafel.
Maar al deze vieringen hebben gemeen dat ze de afhankelijkheid ten opzichte van God benadrukken. Je dankt Hem voor de opbrengst van de aarde. Hij houdt de jaargetijden in Zijn hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten