Het is natuurlijk geweldig dat – zoals geschreven in mijn vorige blog – de mens gemaakt is voor de eeuwigheid, maar geldt dat dan ook voor hen die niet in God geloven?
Of wacht voor de niet-gelovigen de eeuwige straf? Kun je onbekommerd in de hemel genieten als je weet dat er elders, in een andere dimensie, de vuren van de hel onblusbaar blijven branden. En eeuwig duurt lang. Eeuwige vreugde is al niet voor te stellen, maar dat is tenminste vreugde. Maar, eeuwige kwellingen…
In de Bijbel staat dat je verloren kunt gaan. Een rabbijn legde dit uit als dood gaan zonder deel uit te maken aan de Toekomende Wereld. Als je oprecht niet gelooft in een leven na de dood dan is dat er voor jou ook gewoon niet. Dus geen eeuwige straf, maar gewoon weg als je bent overleden. Gewist. Delete.
Of komt iedereen er uiteindelijk wel? Alverzoening, wellicht voorafgegaan door een periode van vagevuur, een soort bovenaards strafklasje.
Wie gaan er naar de hemel en wie naar de hel? Het is een vraag waar alleen God zich mee bezig mag houden. Alleen Hij doorgrondt onze ziel. Elke speculatie van onze kant snijdt geen hout.
Je kunt het vergelijken met iemand die examen doet. IJverig worden de antwoorden opgeschreven en degene die examen doet hoopt dat hij of zij zal slagen. Heeft de pen daarvan enige weet? En heeft het papier ook maar een beetje invloed?
Het is maar goed dat ‘wij’ daar niet over gaan. Het leven is vaak al lastig genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten