Het is alweer bijna drie jaar geleden dat de oma van Nicolien overleed. Ze bereikte net de eerbiedwaardige leeftijd van 97 jaar. Een stammoeder had het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. De rouwadvertentie in het Nederlands Dagblad besloeg nogal wat vierkante centimeters. Ze liet acht kinderen achter (één kind heeft slechts een paar jaar geleefd), 22 kleinkinderen, 19 achterkleinkinderen en zelfs een achter-achterkleinkind.
Vier maanden geleden overleed mijn vader op – bijna – 92-jarige leeftijd. Hij kon terugblikken op een mooi en zinvol leven.
Als een kunstenaar creëert God het leven. Maar, het is eindig. Zoals een zonnige zomer met blauwe luchten, vol van geurend hooi, ooit vervalt tot grauwheid en herfstige natuur. En, helaas, niet iedereen wordt oud. Alles wat ademt wordt achtervolgt door de dood. Toch is dat niet het hele verhaal, want God schiep de mens met eeuwigheidswaarde. Als het ijs smelt, verdwijnt wel het ijs, maar het water blijft en krijgt een andere vorm.
Wie weet lijkt het sterven wel op een geboorte. De overgang naar een totaal nieuw leven. Net zoals een pasgeboren baby ooit omgeven was door de moeder, maar na de bevalling haar rechtstreeks kan bekijken. Zo kunnen we in ons huidige leven God niet zien en toch is Hij om ons heen en na dit leven zien we hem rechtstreeks ‘van aangezicht tot aangezicht.’
Begraafplaatsen kunnen mooie groene oorden zijn. Talloze mensen worden er in herinnering gebracht, maar voor God blijven we een realiteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten