Laatst
hield onze predikant een preek over God als Vader. Op zich een mooie preek,
maar toch ook een beetje cliché. God als Vader, Onze Vader in de hemel, het
Vaderhart van God…het vaderlijke aspect van God is bekend, maar God is noch
volledig mannelijk, noch volledig vrouwelijk. Hij bezit beiden. God heeft dus
ook moederlijke eigenschappen, sterker nog: je kunt God ook Moeder noemen.
Genoeg
voorbeelden in de bijbel: Jesaja 66: 10-13 bijvoorbeeld. In vers 13 staat: zoals een moeder haar zoon troost, zo zal ik
jullie troosten. In hoofdstuk 49 vergelijkt God zich met een moeder die
haar zuigeling nooit kan vergeten. Zo zal God Zijn volk ook niet vergeten.
In het
Nieuwe Testament trekt Jezus het geloof gelijk met ‘geboren worden’ en
benadrukt op die manier de moederlijke kant.
God als
Vader is cultureel bepaald. Dat is de reden dat binnen de Rooms Katholieke kerk
Maria als moeder van Jezus een belangrijke plaats inneemt. Daarmee komt het
verlangen naar boven om de vrouwelijke eigenschap van God te benadrukken. Dit
‘Maria-aspect’ hebben de Protestanten nooit overgenomen. Na de Reformatie
bleken de mannenbroeders dominant.
Gelukkig
zie je dat dit eenzijdige Godsbeeld weer langzaam kantelt.
In De Uitnodiging van Paul Young wordt de
drie-enige God zelfs als volgt verbeeld: Jezus is een jongeman, maar de
Heilige Geest stelt hij voor als een Indiaanse vrouw. En God zelf? Een zwarte
vrouw.
God is
God en laat Zich niet in menselijke kaders duwen.
Hashem is Ruach (Spirit) and it is necessary for the ones worshiping Him to worship in Ruach and Emes. [Ezek 36:26-27; 37:14] God is een Geest and het is noodzakelijk dat wie Hem aanbidt, dat doen in geest en in waarheid. Maria aspect is nergens te vinden, in allebei de Testamenten niet. Antropomorfisme is alleen maar een klein hulpmiddel voor God, om de waarheid over Zijn aard ons uit te leggen. Het helpt me om te bewonderen in wie Hij voor mij wil zijn.
BeantwoordenVerwijderen