Twee
weken Holland. Geweldig naar mijn zin gehad! Overigens klopt de term Holland
niet. Dat geldt eigenlijk alleen voor het westen. Je hebt de landsdelen
(provincies noemen ze die) Noord- en Zuid-Holland en de rest is geen Holland.
Het lage landje aan de zee heet, heel toepasselijk: Nederland.
Vestzak-wereldstad
Amsterdam
is eigenlijk een wereldstad in vestzakformaat. Je kunt er alles aflopen, of je
stapt op de tram. En al die kanaaltjes. Met schilderachtige hoge huizen er
langs. Uniek!
Krankzinnig
is dat Red Light District die ze “Wallen” noemen. Je denkt aan stadsmuren of
een burcht, maar het zijn straten waar schaars geklede vrouwen in de etalage
zitten. Met maar één doel, natuurlijk. Bij ons gebeurt het allemaal achter
fraaie façades, maar in Nederland is het wel heel openlijk, terwijl de
Nederlandse vrouwen op zich heel erg geëmancipeerd zijn.
Aan
de rand van steden dacht ik een soort sloppenwijken te zien. Kleine houten
huisjes met tuintjes er omheen. Maar dat blijken ‘tweede huisjes’ te zijn van
Nederlandse flatbewoners die een tuintje willen hebben. Begreep ik.
Dutch Mountains
Dat
hele Nederland heeft heel veel toeristische attracties, allemaal zeer makkelijk
bereisbaar. Heel veel stadjes met kanaaltjes en oude gebouwen. De dorpen zijn
een soort mini-stadjes met ook weer overal voorzieningen. Zelfs Chinese
restaurants!
Nederlanders
zeggen dat hun land vol is. Vind ik wel meevallen. Rijd door de Schermer of de
Beemster (dat zijn meren die nu ingepolderd zijn) of Flevoland (een reusachtig
binnenmeer dat deels drooggelegd is) en je kan tot de horizon kijken. Alles
hartstikke plat. En dan die Afsluitdijk: een enorme, kilometers lange dijk van het
landsdeel Noord-Holland naar Friesland. Weidse wateren, imposante
wolkenluchten. Ze spreken hier van de Dutch Mountains, die wolkenluchten. Want
bergen zijn er niet. Midden in het land, in een gebied dat ze Veluwe noemen,
zijn wel wat heuvels, maar veel stelt dat niet voor. Raar is dan weer dat er
plaatsnamen zijn met ‘berg’ er in. Bergen aan Zee, Bergen op Zoom, Driebergen. Er
is geen berg te zien!
Gore zoute dingetjes
Het
eten is weer een heel verhaal apart. Ze hebben een soort van kruidkoekachtig
brood, ‘ontbijtkoek’ noemen ze het. Maar bij je ontbijt krijg je dat helemaal
niet. Wel ronde broze crackers waar je kleine stukjes chocola op kan strooien.
Er zijn speciale eetlokaaltjes of stalletjes waar je aardappelfrites in een
puntzakje kunt krijgen en er zijn eetgelegenheden die zich helemaal
gespecialiseerd hebben in pannenkoeken. Zelfs midden in het bos vind je zulk
soort restaurants.
Eet
niet hun kleine zwarte snoepjes die ze te pas en te onpas aan je uitdelen. Nee,
dat zijn geen drugs, maar ‘dropjes’. Gore zoute dingetjes.
Zelfredzaam
En
de Hollanders zelf? Aardige mensen die zeggen waar het op staat. Nooit verlegen
om een praatje. De meesten kunnen Engels. Soms wel erg individueel. Zo maakte
ik mee dat er een blinde man in de bus stapte. Dat kon je duidelijk zien aan
zijn rood-witte stok. Niemand hielp hem naar een plaats. Maar nu komt het… Hij
leek dat helemaal niet erg te vinden. Op een of andere manier vond hij zijn
weg. Zo is kennelijk Nederland. Zelfredzaam. Ieder voor zich. Behulpzaam, maar
niet overdreven.
Een
mooi land, dat Nederland. Maar de volgende keer kom ik in de zomer. Want de
maand oktober is me te koud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten