De moeilijke kinderen van de familie J

Die vier kinderen van de familie J zijn beslist aparte individuen. Toch ben ik bang dat we het met ze moeten doen.

Dochter L bijvoorbeeld. Iedereen is gek op haar. Geen wonder, want deze frivole vrouw ziet er leuk uit. Ze kleedt zich altijd erg modieus. Ze houdt van pastelkleuren. Soms trekt ze een rokje aan waarvan sommigen fronsen dat dat wel wat te kort is, maar de andere dag kan ze zich weer hullen in een veel te grote trui. Vaak doet ze bloemetjes in het haar en soms zet ze een witte hoed op.

 

L heeft grote dromen en ambities, maar tot nu toe is daar nog weinig van terecht gekomen. Ze is altijd verliefd, maar kan af en toe zo koel en afstandelijk overkomen, dat ik wel begrijp dat de mannen uiteindelijk niks met haar kunnen beginnen. Eigenlijk is ze haar puberteit nog niet te boven.

Dochter Z is heel anders. Ze vindt dat ze gearriveerd is. Ze wil groots en meeslepend leven waardoor anderen fluisteren dat ze heel erg decadent is. Het is waar dat ze veel met vakantie gaat. Lekker luieren op het strand, uren op een terrasje zitten en maar rosé drinken. Maar ze is niet vies van stevige trektochten, hoe avontuurlijker, hoe beter.

Ze presenteert zich het liefst als een zwoele en gepassioneerde dame. Wie haar beter kent, weet dat ze ook last kan hebben van buien. Soms zijn dat echt agressieve donderbuien, dan moet je maken dat je wegkomt.

Die driftige karaktertrek zal alleen maar toenemen, zeggen ze.
 

Dan hebben we zoon H. Zoon H staat te boek als neerslachtig en depressief. Toch is dat niet terecht. Ik geef toe dat hij zijn sombere buien heeft. Bij hem is het glas altijd half leeg. "Uiteindelijk gaan we allemaal dood, alles sterft af!" is zijn gevleugelde uitspraak. Toch is hij  best een sympathieke jongen, die al veel wijsheid over zich heeft. H is kunstzinnig en stormachtig creatief. Schrijft melancholische poëzie en leeft zich uit in de schilderkunst. Soms bezit hij de decadentie van zijn zus Z, maar hij zegt er altijd bij: "Nog even genieten, mensen. Het kan vandaag de laatste keer zijn."

 

Tenslotte zoon W. Een ruige jongen, zo kan je hem wel het beste omschrijven. Een ijzig en streng karakter. Robuust, voor niemand bang. Doortastend. Gaat niet over één nacht ijs. De meeste mensen hebben een hekel aan hem, maar er zijn er ook die hem wel mogen.

 

W houdt wel van een feestje. En ik moet zeggen, hij is gul met cadeautjes geven. Drinken kan die ook. Niet te kort. Glühwein, champagne, pilsjes. Als je daar wat van zegt, hoont hij dat altijd weg met een bulderende lach en zegt: "Moet je eens kennis maken met mijn neef uit het oosten. Die kan zuipen. Die heeft meer wodka dan bloed in zijn aderen!"

En toch. W wordt de laatste tijd milder en zachter. Je hebt mensen die dat missen. Dat stoere en avontuurlijke. Zou hij ziek zijn? Kwakkelen met zijn gezondheid?

 

De moeilijke kinderen van de familie J. We komen er niet onderuit. Op dit moment hebben we nog te maken met zoon W, maar die wordt hoe langer hoe narriger. Straks pakt hij zijn biezen. En op 21 maart huppelt dochter L weer ons leven binnen.

Eigenlijk verlang ik wel naar haar.