Totaal aantal pageviews

zaterdag 27 december 2014

Zijn de idealen van Jezus haalbaar?


Stefanie, zo in de Kersttijd komt die vraag weer bij me boven.  Die Jezus, waar jij in gelooft, heeft prachtige dingen gedaan. Een sociaal bewogen figuur. Zijn idealen zijn echter onhaalbaar. Want na 2000 jaar is het nog steeds een bende op deze wereld. En de aanhangers van Jezus, de christenen, hebben nou niet bepaald het goede voorbeeld gegeven. Tijdens diverse momenten in de geschiedenis hebben ze elkaar te vuur en te zwaard bestreden. Denk maar aan de inquisitie, heksenverbrandingen en zo kan ik nog wel even door gaan.

Lieve pa. Jezus was inderdaad sociaal zeer bewogen. Maar als je Hem verengd tot alleen maar een idealist, dan doe je Hem toch tekort. Hij heeft de relatiebreuk tussen God en mens hersteld.

Prima, maar waarom merken we daar dan niks van? Was het maar zo dat alle christenen harmonieuze en vredelievende mensen waren. Kijk, dan was het duidelijk.


Helaas is dat niet het geval en dat is nou juist de reden van de komst van Jezus op aarde. Wij zijn allemaal gebroken, pa. Allemaal, ik ook. Ik ben echt niet beter. Christenen zijn geen betere en harmonieuzere mensen. Een soort engelenvolkje, altijd blij, blij, blij. Wij zijn niet beter, wel beter af, omdat we Jezus kennen. En omdat ik weet dat ik het zelf niet kan en dus Jezus nodig heb.

Dat vind ik dus zo zwak. Dat we een hogere macht nodig hebben. We moeten het zelf doen, Stefanie.

Dat heeft veel opgeleverd, zeg. Een grote bende op deze wereld, je zei het net zelf.  

Zucht.

Dit soort gesprekken tussen ons duurt eigenlijk al 15 jaar, papa. Inmiddels ben je dik in de zeventig. Nog altijd hang je dat humanistische wereldbeeld aan. Daar is op zich niks mis mee, maar er ontbreekt iets essentieels aan. Erken dat je het niet zelf kunt. Kunnen wij de planten laten groeien? Kun jij orkanen wegblazen? De sneeuw terug naar boven sturen? Kunnen wij de dood ontlopen?

Je weet dat mama ook niet geloofde. Totdat ze, tijdens  de laatste dagen van haar leven, die crucifix naast haar bed had staan. Haar aanvankelijke angst voor de dood, verdween.

Telkens zoek je maar weer redenen op om niet te hoeven geloven. Maar, je hoeft alleen maar... Zeg gewoon tegen God: "Ik begrijp U niet, toch wil ik bij U horen."

Ik bedoel...

Is dat nou zo moeilijk?

Stefanie toch, niet te emotioneel hoor. Weet je, het laat me niet los.  Inderdaad, er zijn heel veel dingen waar we niets aan kunnen doen. Ik noem dat het lot, jij noemt het God.

God heeft een gezicht. Het lot niet.

We moeten hier beslist nog eens over door praten.

Oké, dat is beloofd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten