Een
tijdje geleden kon je via het internet meedoen aan de verkiezing van de
'mooiste gesloopte kerk van Nederland.' Iedereen kent wel kerken die
gezichtsbepalend waren in zijn of haar buurt. Kerken die herinneringen
oproepen.
De
winnaar van deze 'verkiezing' was trouwens de Koninginnekerk te Rotterdam. Dit
was de kerk waar mijn moeder in haar jeugd regelmatig kwam. Aan het begin van
de jaren '70 ten prooi gevallen aan stadsvernieuwing.
Het
is jammer dat kerken verdwijnen, maar ja: voortschrijdende
secularisatie. Als kerkgebouw heb je mazzel als je een nieuwe bestemming krijgt
als appartementencomplex, restaurant, winkel of concertzaal. Anders rest er
niets anders dan de slopershamer.
Sommigen
geloven nog wel, maar zijn uitgekeken op de kerk. Te veel een instituut, te
weinig meegegroeid met de tijd. Anderen bezoeken de kerk alleen nog tijdens de
vakantie. Zo'n romantisch kerkje in een Frans dorpje.
Tot
voor kort probeerde men jongeren de 'kerk in te krijgen' door de diensten zo
hip mogelijk te maken. Dominee in jeans, geen orgel maar een deejay. Hielp
allemaal niet echt. Want dat zijn allemaal uiterlijkheden en jongeren zoeken
naar inhoud en echtheid. 'Het moet om Jezus draaien', zegt de kerk. Dat kan
best confronterend zijn. Stel, Jezus bezoekt jouw stad. Ik denk dat de kerk
niet eens bovenaan Zijn lijstje zou staan. Hij gaat naar de kroeg om de hoek,
het winkelcentrum, de voedselbank, het station of de kantorenwijk.
Het
komende seizoen gaat het bij mij in de kerk over de vraag waarom ga je naar de kerk? Net zo'n vraag als waarom ben je getrouwd? of waarom
ga je naar je werk? Een vraag die naar de kern reikt.
Laten
we hopen dat de kerk als star instituut daadwerkelijk de mooiste gesloopte kerk
van Nederland gaat worden. Laat de kerk weer een netwerk worden van mensen die echt
iets te vertellen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten