Er waaide een liedje voorbij...

Iedereen heeft dat weleens.  Er schiet je ineens een liedje te binnen. Er waait een melodie voorbij die blijft vasthaken in je hoofd. De tekst gaat niet meer weg uit je gedachten. Een tijdje geleden speelde Only love is the answer door mij heen:

Only love is the answer

Only love is the answer
Only love is the answer
In a world full of hate.

Wie zong dat ook al weer? Archiefmedewerkertjes in mijn brein begonnen razendsnel talloze harde schrijven te raadplegen. Behoorde het liedje in de categorie 'All you need is love'?  Was het John Lennon? Zijn All we are saying is give peace a chance is ook zo'n song dat je eindeloos kunt herhalen. Net als Only love is the answer.

Een ijverig persoon in een hersenkwabje van mij, bleek iets gevonden te hebben:

"Je was er zelf bij!"

Was ik er zelf bij toen dit liedje werd gezongen? Dan kon het onmogelijk Lennon zijn geweest.

"Het was een vrouwenstem die 'Only love' zong. Je hebt zelf het concert bijgewoond. Je stond in de open lucht op een enorme grasvlakte," verkondigde mijn hersenarchivaris.

Wie, waar wanneer??

Nu vielen alle stukjes samen. Charlotte Höglund, zong dit liedje. In 1987 trad deze Zweedse zangeres op tijdens het Flevofestival.

Een lied met een indrukwekkende inhoud. De overwinning kan alleen maar behaald worden met de liefde...

 

You can never conquer

with a heart full of hatred

Never win the battle over evil with hate...

 

Er waaide een liedje voorbij...en ik had zomaar een moment van bezinning.