Totaal aantal pageviews

dinsdag 12 september 2017

De Bom...is er nog steeds


De bommen die men nu heeft hebben in totaal zoveel kracht dat ze wel 500x de aarde kunnen vernietigen.


Dit schreef ik toen ik een jaar of tien was. Het liep tegen de vredesweek aan en je kon in de schoolkrant van onze lagere school een stukje schrijven over oorlog en vrede. Ik maakte me als kind zorgen over kernraketten en atoombommen.




Ik ben een kind van de Koude Oorlog en een kind van ouders die de Tweede Wereldoorlog zeer bewust hebben meegemaakt. Mijn ouders zeiden: ‘Als het ooit weer oorlog wordt zal dat de laatste zijn. Want dan zullen er atoomwapens worden ingezet. Het zal nog erger worden dan Hiroshima en Nagasaki.’

Ik wist precies wat ze bedoelden. Die steden in Japan. Ik had geen idee waar ze lagen, gelukkig ver van Delft. Maar ik wist dat de wereld één groot Hiroshima zou worden.

Je had atoombommen, maar ook waterstofbommen. We speelden op het schoolplein wel eens bommetje. ‘Ik ben een waterstofbom, ik ga de hele wereld kapotmaken!’ schreeuwden we. We waren kinderen van de Koude Oorlog. Je had de Russen en de Amerikanen en omdat wij vrienden van de Amerikanen waren zouden de Russen kernbommen op Nederland laten vallen. Van die paddenstoelachtige wolken kreeg je er van.

Op een dag zag ik dat ze alle lantaarnpalen beplakt hadden met macabere stickers: Stop de neutronenbom stond er op.

‘Dat zijn bommen die de gebouwen laten staan, maar alle mensen doden,’ sprak mijn moeder.



In mijn middelbareschooltijd werd het allemaal venijniger. De leraren verkondigden zo ongeveer de revolutie. ‘Hollanditis!’ scandeerden ze. Er werden grote vredesdemonstraties gehouden. Er werden felle discussies gevoerd van ‘liever rood dan dood’ tot ‘stelletje communisten.’

Van de film The Day After zag ik slechts fragmenten. Een horrorfilm was er niks bij. Je kon beter in een seconde versmelten dan de rest van je leven lijden aan stralingsziekte was mijn sombere conclusie. Het was de tijd van doemdenken en no future.

En toen kwam de populaire band Doe Maar ook nog met dat liedje over DE BOM.





Nu is het 2017. De Berlijnse Muur is allang geslecht, het IJzeren Gordijn opengeschoven. Je gaat naar Tsjechië of Hongarije met vakantie net zo makkelijk als Frankrijk en Spanje.

Denk niet dat de kernwapens de wereld uit zijn. Sinds kort staan de raketten weer in het brandpunt van de belangstelling. Noord-Korea experimenteert volop met bommen voor de lange afstand. ‘Wij kunnen steden in Amerika raken!’ President Trump waarschuwt voor vuur en furie.


Of het ooit zover komt weten we niet, maar het is natuurlijk krankzinnig dat er in veertig jaar tijd weinig veranderd is. Nu wordt de huidige jonge generatie uitgelegd wat de gevolgen zijn van een aanval met een H-bom.

Doe Maar treedt zo nu en dan weer op. Eerst nog huiswerk en carrière maken voordat de Bom valt.

Eerst nog je Duitse lesje stampen.


Mit-nach-nächst-nebst-sammt-bei-seit-von-zu-zuwieder-entgegen-ausser-aus……………….

Geen opmerkingen:

Een reactie posten